زبان رسمی کشور چین
کشور چین در شرق قاره آسیا واقع شده است و پرجمعیت ترین کشور دنیا می باشد که توسط حزب کمونیست چین در قالب نظام تک حزبی اداره می شود . چین ، چهارمین کشور وسیع دنیا پس از کشورهای روسیه ، کانادا و آمریکا می باشد و همچنین دومین کشور بزرگ دنیا از نظر وسعت خشکی بدون احتساب آب های داخلی است . زبان رسمی کشور چین ، چینی ماندارین می باشد که با یک میلیارد و هفت صد میلیون نفر گوینده پر شمار ترین زبان دنیا محسوب می شود .
شرکت آتیه آفرینان ایرانیان به شما پیشنهاد می کند برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله ” تحصیل در چین ” را مطالعه فرمایید .
زبان رسمی کشور چین یا همان زبان چینی قسمتی از خانواده زبان های سینی – تبتی را به وجود می آورد و بر پایه نماد ها نشانه قرار دارد. تفاوت زبان چینی با سایر زبان ها در آهنگ بودن آن است . در کشور چین زبان ها و گویش های مختلفی به وجود آمده است که تفاوت آنها در چگونگی بیان یا تلفط آنهاست.
زبان رسمی چین گویش استاندارد زبان ماندارین می باشد و حدود ۷۰ درصد مردم چین به گویش های مختلف زبان ماندارین صحبت می کنند. گویش استاندارد این زبان که برگرفته از گویش پکنی می باشد زبان ارتباطی گروه های مختلف زبانی در سراسر چین است. ۲۲۹ زبان زنده دیگر نیز در کشور چین تکلم می شود که اغلب آن ها به گروه زبان های چینی از خانواده چینی-تبتی تعلق دارند. زبان های وو (شامل شانگهایی)، یوئه (شامل کانتونی و تایشانی)، مین (شامل هوکین)، شیانگ و هاکا از جمله مهمترین زبان های گروه چینی هستند.
زبان های شاخه تبتی – برمه ای مانند شیانگ، ناسی و یی نیز در نقاط مختلف تبت و دشت های یون نان – گویجو صحبت می شوند. سایر اقلیت های زبانی جنوب غرب چین نیز جوانگ، تایلندی، دونگ و سویی از خانواده تایلندی-کادای، میائو و یائو از خانواده همونگ-مین، و وا از خانواده آستروآسیایی می باشند. در شمال شرق و شمال غرب چین نیز گروه های قومی اقلیتی زندگی می کنند که به زبان های آلتایی مانند منچو و مغولی و چندین زبان از گروه ترکی تبار مانند اویغوری، قزاقی، قرقیزی و سالار سخن می گویند. زبان کره ای نیز زبان مادری گروهی از اهالی مرز چین و کره شمالی می باشد و زبان سریکلی زبان تاجیک های غرب سین کیانگ می باشد که به گروه زبان های ایرانی شرقی از خانواده هندواروپایی تعلق دارد. بومیان تایوانی نیز که اقلیت کوچکی در خاک اصلی چین هستند به زبان های خانواده آسترونزی صحبت می کنند.
توصیه شرکت آتیه آفرینان ایرانیان برای اقامت و تابعیت در چبن ، مشاوره از مشاوران آتیه آفرینان ایرانیان و مطالعه مقاله ” اقامت در چین ” است .
لازم به ذکر است که حروف چینی هزاران سال می باشد که برای نوشتن زبان های چینی استفاده می شود. این حروف به گویشوران زبان ها و گویش های مختلف که برای هم قابل فهم نیستند، اجازه می دهند که از طریق نوشتار منظور هم را متوجه شوند. در سال ۱۹۵۶ میلادی دولت کشور چین حروف چینی ساده شده را معرفی کرد که امروزه چینی سنتی را منسوخ کرده است. الفبای استانداردی نیز برای لاتین نویسی زبان چینی تهیه شده که به پین یین معروف می باشد . زبان تبتی از الفبایی بهره می گیرد که از متن های هندی اقتباس شده و زبان اویغوری بیشتر با الفبای فارسی – عربی در نظر گرفته می شود . خط مغولی و خط منچو نیز از الفبای باستانی اویغور گرفته شده اند. زبان جوانگ نیز امروزه از الفبای لاتین برای نگارش استفاده می شود.
زبان رسمی کشور چین
زبان رسمی کشور چین – اهمیت آهنگ ها در زبان چینی
فرق عمده زبان چینی ماندارین با اکثر زبان های دیگر جهان در آهنگین بودن آن است . بدین صورت که هر هجا در این در ۴ آهنگ و تعدادی از هجاها نیز به صورت استثنائی در ۵ آهنگ تلفّظ می شوند.
- در آهنگ اول هجا به صورت یکنواخت و کشیده تلفظ می‌شود.
- در آهنگ دوم، در هنگام تلفظ هجا صدای فرد به صورت تدریجی به سمت بالا می رود.
- در آهنگ سوم صدای فرد ابتدا به سمت پایین سقوط می کند و سپس به سمت بالا اوج می گیرد.
- در آهنگ چهارم هجا به صورت دفعی و ضربتی تلفّظ می شود.
- تلفظ پنجم هم که به صورت استثنائی در برخی هجاها وجود دارد فاقد آهنگ می باشد و هجا به صورت معمولی بیان می شود.
در مقاله ” مهاجرت به چین ” به طور مفصل درباره شرایط مهاجرت به چین اطلاعات کسب کنید .
زبان رسمی کشور چین – زبان عمده کشور چین
زبان های عمده چینی عبارت اند از:
- کانتونی
- ماندارین
- گویش وو (چینی)
- که جیا (هکّا)
- مین دونگ
- جین یو
- پوشیان
- خویی جو
- مین جونگ
- گَن
- شیانگ
- مین بِی
- مین نَن
- پینگ خوا
گروه آتیه آفرینان ایرانیان – مجری و ارائه دهنده بهترین خدمات و مشاوره های تحصیل و اقامت در اروپا
