تاریخچه کشور کانادا

کشور کانادا در قاره آمریکا قرار دارد که درواقع شمالی ترین کشور قاره آمریکا و دومین کشور بزرگ جهان است؛ کشور کانادا  از شمال به اقیانوس منجمد شمالی، از شرق به اقیانوس اطلس، از غرب به اقیانوس آرام و از جنوب به کشور آمریکا منتهی می شود. مساحت کلی کشور کانادا ۹٫۹۸۴٫۶۴۰ کیلو متر مربع می باشد.

از نگاهی دیگر کشور کانادا ۶ برابر ایران و ۴۰ برابر کشور انگلیس است. اگر قصد سفر و یا مهاجرت به کانادا را دارید موسسه آتیه آفرینان ایرانیان به شما توصیه میکند همه چیز را در مورد کشور کانادا و تاریخچه کشور کانادا بدانید، لذا این مقاله را به تاریخچه کشور کانادا اختصاص داده ایم؛ پس با ما همراه باشید.

در مقاله ” کار در کانادا ” به طور مفصل درباره شرایط مهاجرت کاری کانادا اطلاعات کسب کنید.

تاریخچه کشور کانادا

کشور کانادا به ۱۰ استان و ۳ قلمرو تقسیم شده‌ است. استان‌ها در مجموع استقلال زیادی از دولت مرکزی دارند، اما، درجهٔ این آزادی عمل در نزد قلمروها کمتر است.
مهم‌ترین استان از لحاظ اقتصادی و سیاسی، استان انتاریو می‌باشد که شهرهای تورنتو و اتاوا در آن قرار دارد. کبک، آلبرتا، بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور، نووااسکوشیا، اونتاریو، جزیرهٔ پرینس ادوارد و ساسکاچوان استان‌های این کشور هستند. ۳ قلمروی آن خطهٔ شمال غرب، نوناووت و یوکان است.

جمعیت کشور کانادا

جمعیت کانادا بر طبق آخرین گزارش اداره آمار کانادا، بیش از سی و سه میلیون و ششصد هزار نفر است. حدود ۸۰٪ مردم کانادا در شهرهایی که کمتر از ۲۵۰ کیلومتر تا مرزهای آمریکا فاصله دارند زندگی می‌کنند.

تاریخ دانان در مورد تاریخچه کشور کانادا معتقدند که تاریخ کانادا بدست آمده از زندگی نخستین بومیان کانادایی است که در بخشی از این کشور به مدت طولانی ساکن بودند.
بررسی آثار باستان شناسی در شمالی ترین بخش کشور، یعنی یوکان نشان میدهد که زندگی در آن به ۲۶۵۰۰ سال پیش و در جنوبی ترین بخش به ۹۵۰۰ سال پیش برمی گردد.

در سال ۱۴۹۷، جان کابوت پس از رسیدن به سواحل نیوفوندلند، یک مستعمره بریتانیایی ایجاد کرد. حدود ۴۰ سال بعد، ژاک کارتیه به دهانه رود سن لوران در نزدیکی شهر مونترال قدم گذاشته و مستعمره ای فرانسوی بنا نهاد.
از آن پس، مهاجران بریتانیایی بیشتر در سواحل دریا و خلیج هادسن مستقر شدند، در حالی که فرانسویان بیشتر به سوی مناطق داخلی کانادا روان شدند.

در سال ۱۷۸۳ ، بریتانیا کنترل بخش فرانسوی نشین کانادا (ایالت کبک کنونی) را نیز در اختیار گرفت. در سال ۱۷۸۳ با قرار داد پاریس مرز مشترک کانادا و آمریکا تعیین گردید که خط مرزی تعیین شده از آتلانتیک تا دریاچه چوب ها کشیده می شد.

مشاوره و تماس

021-72207

همچنین اگر تمایل به داشتن اطلاعاتی در زمینه تحصیل در کانادا دارید می توانید مقاله ” تحصیل در کانادا ” را مطالعه نمایید.

مردمان بومی کانادا

مردمان بومی در کانادا کنونی شامل ملل اول، اینوئیت و متیس هستند،  آخرین موجودی با تبار مختلط که در اواسط قرن هفدهم زمانی که مردم ملل اول با مهاجران اروپایی ازدواج کردند و متعاقباً هویت خود را توسعه دادند، به وجود آمد.

به طور کلی فرض بر این است که اولین ساکنان آمریکای شمالی از سیبری از طریق پل زمینی برینگ مهاجرت کرده اند و حداقل 14000 سال پیش به آنجا رسیده اند. سایت های باستان شناسی سرخپوشان-هند در Old Crow Flats و Bluefish Caves دو تا از قدیمی ترین مکان های سکونت انسان در کانادا هستند. ویژگی‌های جوامع بومی شامل سکونتگاه‌های دائمی، کشاورزی، سلسله مراتب پیچیده اجتماعی و شبکه‌های تجاری بود. برخی از این فرهنگ ها در زمان ورود کاوشگران اروپایی در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم فروپاشیدند و تنها از طریق تحقیقات باستان شناسی کشف شده اند.

جمعیت بومی در زمان اولین سکونت گاه های اروپایی بین 200000  تا دو میلیون تخمین زده می شود،  با رقمی 500000 که توسط کمیسیون سلطنتی کانادا در مورد مردم بومی پذیرفته شده است. در نتیجه استعمار اروپا، جمعیت بومی 40 تا 80 درصد کاهش یافت و چندین ملت اول، مانند Beothuk، ناپدید شدند.
این کاهش به دلایل متعددی از جمله انتقال بیماری‌های اروپایی مانند آنفولانزا، سرخک و آبله که نسبت به آنها مصونیت طبیعی نداشتند،  درگیری بر سر تجارت خز، درگیری با مقامات استعماری و شهرک نشینان، و از دست دادن زمین های بومی به مهاجران و متعاقب آن فروپاشی خودکفایی چندین ملت.

اگر چه بدون درگیری نبود، تعامل اولیه کانادایی های اروپایی با اولین ملل و جمعیت اینوئیت نسبتاً صلح آمیز بود.ملل اول و مردم متیس نقش مهمی در توسعه مستعمرات اروپایی در کانادا ایفا کردند، به ویژه به دلیل نقش آنها در کمک به coureurs des bois و مسافران اروپایی در اکتشافات خود در قاره در طول تجارت خز در آمریکای شمالی.
این تعاملات اولیه اروپایی با ملل اول از قراردادهای دوستی و صلح به خلع ید از سرزمین های بومی از طریق معاهدات تغییر کرد. از اواخر قرن 18، کانادایی‌های اروپایی، مردم بومی را مجبور کردند تا در جامعه غربی کانادا جذب شوند.
این تلاش ها در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 با ادغام اجباری از طریق مدارس شبانه روزی با بودجه دولتی، جداسازی مراقبت های بهداشتی، و جابجایی به اوج خود رسید.
یک دوره جبران خسارت با تشکیل کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا توسط دولت کانادا در سال 2008 آغاز شد.این شامل به رسمیت شناختن بی عدالتی های استعماری گذشته و توافقنامه های حل و فصل و بهبود مسائل تبعیض نژادی، مانند رسیدگی به وضعیت ناگوار زنان بومی گم شده و کشته شده بود.

استعمار اروپا

اعتقاد بر این است که اولین اروپایی مستندی که در سواحل شرقی کانادا کاوش کرد، کاشف نورس لیف اریکسون بود. تقریباً در سال 1000 پس از میلاد، اسکاندیناوی ها اردوگاه کوچکی با عمر کوتاه ساختند که به طور پراکنده به مدت 20 سال در L’Anse aux Meadows در نوک شمالی نیوفاندلند اشغال شد.
تا سال 1497، زمانی که دریانورد جان کابوت، سواحل اقیانوس اطلس کانادا را به نام هنری هفتم انگلستان کاوش و ادعا کرد، هیچ اکتشاف دیگری در اروپا رخ نداد.در سال 1534، ژاک کارتیه، کاشف فرانسوی، خلیج سنت لارنس را کاوش کرد، جایی که در 24 ژوئیه، صلیب 10 متری (33 فوت) را با عبارت “زنده باد پادشاه فرانسه” کاشت و قلمرو نیو را تصرف کرد. فرانسه به نام پادشاه فرانسیس اول.در اوایل قرن شانزدهم، دریانوردان اروپایی با تکنیک های ناوبری که توسط باسک ها و پرتغالی ها پیشگام بودند، پایگاه های صید نهنگ و ماهیگیری فصلی را در امتداد سواحل اقیانوس اطلس تأسیس کردند. به طور کلی، به نظر می رسد سکونتگاه های اولیه در دوران اکتشاف به دلیل ترکیبی از آب و هوای سخت، مشکلات مسیرهای تجاری و نتایج رقابتی در اسکاندیناوی کوتاه مدت بوده است.

در سال 1583،همفری گیلبرت، با اختیارات سلطنتی ملکه الیزابت اول، سنت جانز، نیوفاندلند را به عنوان اولین اردوگاه فصلی انگلیسی آمریکای شمالی تأسیس کرد. در سال 1600، فرانسوی ها اولین پست تجاری فصلی خود را در Tadoussac در امتداد سنت لارنس تأسیس کردند.کاشف فرانسوی ساموئل دو شامپلن در سال 1603 وارد شد و اولین سکونتگاه دائمی اروپا در تمام طول سال را در پورت رویال (در 1605) و شهر کبک (در 1608) ایجاد کرد.در میان استعمارگران فرانسه جدید، کانادایی‌ها به‌طور گسترده در دره رودخانه سنت لارنس و آکادی‌ها در ماریتایمز امروزی ساکن شدند، در حالی که تاجران پوست و مبلغان کاتولیک دریاچه‌های بزرگ، خلیج هادسون و حوضه آبخیز می‌سی‌سی‌پی تا لوئیزیانا را کاوش کردند.جنگ های بیور در اواسط قرن هفدهم بر سر کنترل تجارت خز در آمریکای شمالی آغاز شد.

انگلیسی‌ها در سال 1610 در نیوفاندلند به همراه سکونتگاه‌هایی در سیزده مستعمره در جنوب مستقر شدند. مجموعه ای از چهار جنگ در آمریکای شمالی مستعمره بین سال های 1689 و 1763 رخ داد. جنگ‌های بعدی آن دوره، تئاتر آمریکای شمالی جنگ هفت ساله را تشکیل داد. سرزمین اصلی نوا اسکوشیا با معاهده 1713 اوترخت و کانادا تحت سلطه بریتانیا قرار گرفت و بیشتر فرانسه جدید در سال 1763 پس از جنگ هفت ساله تحت سلطه بریتانیا درآمد.

آمریکای شمالی بریتانیایی

اعلامیه سلطنتی 1763 حقوق پیمان ملت اول را ایجاد کرد، استان کبک را از فرانسه جدید ایجاد کرد و جزیره کیپ برتون را به نوا اسکوشیا ضمیمه کرد.[جزیره سنت جان (اکنون جزیره پرنس ادوارد) در سال 1769 مستعمره جداگانه ای شد.برای جلوگیری از درگیری در کبک، پارلمان بریتانیا قانون کبک را در سال 1774 تصویب کرد و قلمرو کبک را به دریاچه‌های بزرگ و دره اوهایو گسترش داد.
مهمتر از آن، قانون کبک استقلال ویژه و حقوق خودگردانی را در زمانی که سیزده مستعمره به طور فزاینده ای علیه حکومت بریتانیا تحریک می کردند، به کبک اعطا کرد.این کشور زبان فرانسوی، ایمان کاتولیک و قانون مدنی فرانسه را در آنجا دوباره برقرار کرد و از رشد یک جنبش استقلال‌طلبی بر خلاف سیزده مستعمره جلوگیری کرد.اعلامیه و قانون کبک به نوبه خود خشم بسیاری از ساکنان مستعمرات سیزده را برانگیخت و احساسات ضد بریتانیایی را در سالهای قبل از انقلاب آمریکا تقویت کرد.

پس از جنگ موفقیت آمیز استقلال آمریکا، معاهده پاریس در سال 1783 استقلال ایالات متحده تازه تاسیس را به رسمیت شناخت و شرایط صلح را تعیین کرد و سرزمین های بریتانیایی آمریکای شمالی در جنوب دریاچه های بزرگ و شرق رودخانه می سی سی پی را به کشور جدید واگذار کرد.
جنگ استقلال آمریکا همچنین باعث مهاجرت گسترده وفاداران به خارج شد، شهرک نشینانی که علیه استقلال آمریکا جنگیده بودند. بسیاری به کانادا نقل مکان کردند، به ویژه آتلانتیک کانادا، جایی که ورود آنها توزیع جمعیتی مناطق موجود را تغییر داد.
نیوبرانزویک به نوبه خود از نوا اسکوشیا به عنوان بخشی از سازماندهی مجدد سکونتگاه های وفادار در ماریتایمز جدا شد، که منجر به ادغام سنت جان، نیوبرانزویک، به عنوان اولین شهر کانادا شد.قانون اساسی سال 1791 برای انطباق با هجوم وفاداران انگلیسی زبان در مرکز کانادا، استان کانادا را به دو بخش فرانسوی‌زبان کانادای پایین (بعدها کبک) و انگلیسی‌زبان بالای کانادا (بعداً انتاریو) تقسیم کرد و به هر کدام قانون‌گذاری منتخب خود را داد.

کانادا جبهه اصلی جنگ 1812 بین ایالات متحده و بریتانیا بودند. صلح در سال 1815 رسید. هیچ مرزی تغییر نکرد. مهاجرت در سطح بالاتری از سر گرفته شد، با بیش از 960000 ورود از بریتانیا بین سالهای 1815 و 1850. مهاجران جدید شامل پناهندگانی بود که از قحطی بزرگ ایرلندی گریختند و همچنین اسکاتلندی‌هایی که به زبان گالیکی صحبت می‌کردند توسط منطقه هایلند کلیرنس آواره شدند. بیماری‌های عفونی بین 25 تا 33 درصد از اروپایی‌هایی را که قبل از سال 1891 به کانادا مهاجرت کرده بودند، کشتند.

میل به حکومت مسئول منجر به شورش های نافرجام 1837 شد. گزارش دورهام متعاقباً دولت مسئول و جذب فرانسوی‌های کانادایی را در فرهنگ انگلیسی توصیه کرد.
قانون اتحادیه 1840 کانادا را در یک استان متحد کانادا ادغام کرد و تا سال 1855 دولت مسئول برای تمام استان های آمریکای شمالی بریتانیا در شرق دریاچه سوپریور ایجاد شد.امضای معاهده اورگان توسط بریتانیا و ایالات متحده در سال 1846 به مناقشه مرزی اورگان پایان داد و مرز را در امتداد موازی 49 به سمت غرب گسترش داد.
این امر راه را برای مستعمرات بریتانیا در جزیره ونکوور و در بریتیش کلمبیا هموار کرد. پیمان انگلیس و روسیه سن پترزبورگ مرز را در امتداد سواحل اقیانوس آرام تعیین کرد، اما، حتی پس از خرید آلاسکا توسط ایالات متحده در سال 1867، اختلافات در مورد تعیین دقیق مرز آلاسکا – یوکان و آلاسکا – پیش از میلاد ادامه یافت.

کنفدراسیون و گسترش کانادا

پس از سه کنفرانس قانون اساسی، قانون آمریکای شمالی بریتانیا، 1867، کنفدراسیون کانادا را به طور رسمی در 1 ژوئیه 1867، در ابتدا با چهار استان: انتاریو، کبک، نوا اسکوشیا و نیوبرانزویک اعلام کرد.کانادا کنترل سرزمین روپرت و قلمرو شمال غربی را به دست گرفت تا سرزمین های شمال غربی را تشکیل دهد، جایی که نارضایتی متیس باعث شورش رودخانه سرخ و ایجاد استان مانیتوبا در ژوئیه 1870 شد.

بریتیش کلمبیا و جزیره ونکوور (که در سال 1866 با هم متحد شده بودند) در سال 1871 با وعده ایجاد راه آهن بین قاره ای تا ویکتوریا در استان طی 10 سال به کنفدراسیون پیوستند، در حالی که جزیره پرنس ادوارد در سال 1873 به آن پیوست.در سال 1898، در جریان راش طلای کلوندایک در مناطق شمال غربی، پارلمان منطقه یوکان را ایجاد کرد. آلبرتا و ساسکاچوان در سال 1905 به استان تبدیل شدند. بین سالهای 1871 و 1896، تقریباً یک چهارم جمعیت کانادا به جنوب به ایالات متحده مهاجرت کردند. برای باز کردن غرب و تشویق مهاجرت اروپا، دولت کانادا از ساخت سه راه‌آهن بین قاره‌ای (شامل راه‌آهن کانادا اقیانوس آرام) حمایت کرد، قانون Dominion Lands را برای تنظیم سکونتگاه تصویب کرد و پلیس سوار شمال غرب را برای اعمال قدرت بر قلمرو تأسیس کرد.

این دوره گسترش به سمت غرب و ملت سازی منجر به جابجایی بسیاری از مردم بومی چمنزارهای کانادا به “ذخیره های هندی” شد،که راه را برای سکونتگاه های بلوک اروپایی قومی باز کرد.این امر باعث فروپاشی Plains Bison در غرب کانادا و معرفی مزارع گاوداری اروپایی و مزارع گندم بر این سرزمین شد.
مردم بومی به دلیل از دست دادن گاومیش کوهان دار امریکایی و زمین های شکار سنتی خود شاهد قحطی و بیماری گسترده ای بودند.دولت فدرال به شرط انتقال بومیان به ذخایر کمک های اضطراری ارائه کرد. در طول این مدت، کانادا قانون هند را معرفی کرد که کنترل خود را بر ملل اول به آموزش، دولت و حقوق قانونی گسترش داد.

اوایل قرن بیستم

از آنجا که بریتانیا همچنان کنترل امور خارجی کانادا را تحت قانون آمریکای شمالی بریتانیا در سال 1867 حفظ کرده بود، اعلان جنگ آن در سال 1914 به طور خودکار کانادا را وارد جنگ جهانی اول کرد.داوطلبانی که به جبهه غربی فرستاده شدند، بعداً بخشی از سپاه کانادا شدند، که نقش مهمی در نبرد ویمی ریج و دیگر درگیری‌های اصلی جنگ ایفا کرد.از حدود 625000 کانادایی که در جنگ جهانی اول خدمت کردند، حدود 60000 نفر کشته و 172000 نفر دیگر زخمی شدند.
بحران اجباری اجباری در سال 1917 زمانی شروع شد که پیشنهاد کابینه اتحادیه برای افزایش تعداد روبه کاهش اعضای فعال ارتش با سربازگیری با مخالفت شدید فرانسوی‌زبان کبک مواجه شد.
قانون خدمت سربازی، خدمت اجباری سربازی را به همراه داشت، اگرچه، همراه با اختلافات بر سر مدارس زبان فرانسه در خارج از کبک، کانادایی های فرانسوی زبان را عمیقاً بیگانه کرد و به طور موقت حزب لیبرال را از هم جدا کرد.
در سال 1919، کانادا مستقل از بریتانیا به جامعه ملل پیوست، و اساسنامه وست مینستر، 1931، استقلال کانادا را تایید کرد.

رکود اقتصادی کانادا

رکود بزرگ در کانادا در اوایل دهه 1930 شاهد رکود اقتصادی بود که منجر به سختی در سراسر کشور شد.در پاسخ به رکود، فدراسیون مشترک المنافع تعاونی (CCF) در ساسکاچوان بسیاری از عناصر یک دولت رفاه را (که توسط تامی داگلاس پیشگام بود) در دهه‌های 1940 و 1950 معرفی کرد.
به توصیه نخست وزیر ویلیام لیون مکنزی کینگ، جنگ با آلمان در 10 سپتامبر 1939 توسط پادشاه جورج ششم، هفت روز پس از پادشاهی متحده، اجرایی شد. این تأخیر بر استقلال کانادا تأکید کرد.

اولین واحدهای ارتش کانادا در دسامبر 1939 وارد بریتانیا شدند. در مجموع، بیش از یک میلیون کانادایی در طول جنگ جهانی دوم در نیروهای مسلح خدمت کردند و تقریباً 42000 نفر کشته و 55000 نفر دیگر زخمی شدند.
سربازان کانادایی نقش مهمی در بسیاری از نبردهای کلیدی جنگ ایفا کردند، از جمله حمله ناموفق 1942 Dieppe Raid، تهاجم متفقین به ایتالیا، فرود آمدن نرماندی، نبرد نرماندی، و نبرد شلت در 1944.
کانادا در حالی که این کشور اشغال شده بود برای سلطنت هلند پناهندگی فراهم کرد و هلند به خاطر کمک های عمده خود به آزادی آن از آلمان نازی اعتبار دارد. اقتصاد کانادا در طول جنگ رونق گرفت زیرا صنایع آن مواد نظامی را برای کانادا، بریتانیا، چین و اتحاد جماهیر شوروی تولید می‌کردند.
با وجود بحران اجباری دیگری در کبک در سال 1944، کانادا جنگ را با ارتش بزرگ و اقتصاد قوی به پایان رساند.

دوران معاصر

بحران مالی رکود بزرگ باعث شد تا Dominion of Newfoundland در سال 1934 دولت مسئول را رها کند و به مستعمره تاج تبدیل شود که توسط یک فرماندار بریتانیا اداره می شود. پس از دو رفراندوم، مردم نیوفاندلند در سال 1949 به پیوستن کانادا به عنوان یک استان رأی دادند.

رشد اقتصادی کانادا پس از جنگ، همراه با سیاست‌های دولت‌های لیبرال متوالی، منجر به ظهور هویت جدید کانادایی شد که با پذیرش پرچم برگ افرا در سال 1965 مشخص شد، اجرای دوزبانگی رسمی (انگلیسی و فرانسوی) در سال 1969، و نهاد چند فرهنگی رسمی در سال 1971.
برنامه‌های اجتماعی دموکراتیک نیز مانند مدیکر، طرح بازنشستگی کانادا، و وام‌های دانشجویی کانادا ایجاد شد. با این حال، دولت های استانی، به ویژه کبک و آلبرتا، با بسیاری از این موارد به عنوان تهاجم به حوزه قضایی خود مخالفت کردند.
در نهایت، یک سری دیگر از کنفرانس های قانون اساسی منجر به قانون کانادا در سال 1982 شد، که قانون اساسی کانادا از پادشاهی متحده گرفته شد، همزمان با ایجاد منشور حقوق و آزادی های کانادا.
کانادا به عنوان یک کشور مستقل تحت سلطنت خود حاکمیت کامل را ایجاد کرده بود. در سال 1999، نوناووت پس از یک سری مذاکرات با دولت فدرال، سومین قلمرو کانادا شد

انقلاب دهه 1960 به بعد

در همان زمان، کبک از طریق انقلاب آرام دهه 1960 دستخوش تغییرات اجتماعی و اقتصادی عمیقی شد و یک جنبش ملی گرای سکولار را به وجود آورد.جبهه رادیکال آزادی کبک (FLQ) بحران اکتبر را با یک سری بمب گذاری و آدم ربایی در سال 1970 شعله ور ساخت، و حزب حاکمیت طلب کبک در سال 1976 انتخاب شد و یک همه پرسی ناموفق را در مورد جامعه حاکمیت 1980 سازماندهی کرد.
مطابق قانون اساسی ناسیونالیسم کبک از طریق پیمان میچ لیک در سال 1990 شکست خورد.این امر منجر به تشکیل بلوک کبکوا در کبک و تقویت حزب اصلاحات کانادا در غرب شد. رفراندوم دوم در سال 1995 دنبال شد که در آن حاکمیت با اختلاف کمتری از 50.6 تا 49.4 درصد رد شد.در سال 1997، دیوان عالی حکم کرد که جدایی یک جانبه توسط یک استان خلاف قانون اساسی است، و قانون شفافیت توسط پارلمان تصویب شد که شرایط خروج از کنفدراسیون را با مذاکره مشخص می‌کند.

علاوه بر مسائل مربوط به حاکمیت کبک، تعدادی از بحران ها جامعه کانادا را در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 تکان دادند. اینها شامل انفجار پرواز 182 ایر ایندیا در سال 1985، بزرگترین قتل عام در تاریخ کانادا؛ قتل عام اکول پلی تکنیک در سال 1989، تیراندازی در دانشگاه به هدف قرار دادن دانشجویان دختر؛ و بحران اوکا در سال 1990، اولین مورد از تعدادی از رویارویی های خشونت آمیز بین دولت های استانی و گروه های بومی است.
کانادا همچنین در سال 1990 به عنوان بخشی از نیروهای ائتلاف به رهبری ایالات متحده به جنگ خلیج فارس پیوست و در چندین ماموریت حفظ صلح در دهه 1990، از جمله ماموریت UNPROFOR در یوگسلاوی سابق، فعال بود.کانادا در سال 2001 نیروهای خود را به افغانستان فرستاد اما از پیوستن به تهاجم ایالات متحده به عراق در سال 2003 خودداری کرد.

در سال 2011، نیروهای کانادایی در مداخله ناتو در جنگ داخلی لیبی شرکت کردند و همچنین در اواسط دهه 2010 در نبرد با شورشیان دولت اسلامی در عراق شرکت کردند.این کشور در سال 2017، سه سال قبل از شروع همه‌گیری کووید-19 در کانادا، در 27 ژانویه 2020، با اختلالات اجتماعی و اقتصادی گسترده، هفتمین سالگرد خود را جشن گرفت.
در سال 2021، گورهای احتمالی صدها نفر از مردم بومی در نزدیکی مکان‌های قبلی مدارس مسکونی هندی کانادا کشف شد.این مدارس شبانه روزی که توسط کلیساهای مسیحی مختلف اداره می شد و توسط دولت کانادا از سال 1828 تا 1997 حمایت مالی می شد، تلاش کردند تا کودکان بومی را در فرهنگ اروپایی-کانادایی جذب کنند.

سخن پایانی

در این مقاله به طور کامل در مورد تاریخچه کشور کانادا، جمعیت و دوران های مختلف صحبت کردیم. امیدواریم مفید بوده و اطلاعات کلی را به دست آورده باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با کشور کانادا و شرایط کار و تحصیل برای ایرانیان می توانید، با کارشناسان ما در موسسه مهاجرتی آتیه آفرینان ایرانیان تماس گرفته و از مشاوره رایگان تلفنی استفاده کنید. همچنین می توانید در پایین همین مطلب، بخش دیدگاه ها سوالات خود را مطرح کرده و پاسخ آن ها را در سریع ترین زمان ممکن دریافت کنید.