تاریخچه کشور چین

کشور چین با نام رسمی جمهوری خلق چین، کشوری در شرق قاره آسیا می باشد که پرجمعیت ترین کشور دنیا است و توسط حزب کمونیست چین در قالب نظام تک حزبی اداره می شود . این حزب بر 22 استان ، 5 منطقه خودمختار ، 4 شهر با مدیریت مستقیم (پکن ، تیانجین ، شانگهای و چونگ کینگ) و دو منطقه اداری ویژه بسیار خود مختار هنگ کنگ و ماکائو حکومت می نماید . پایتخت کشور چین ، شهر پکن می باشد . لازم به ذکر است که کشور جمهوری خلق چین ، چهارمین کشور وسیع دنیا پس از کشورهای روسیه ، کانادا و آمریکا می باشد و همچنین دومین کشور بزرگ دنیا از نظر وسعت خاکی (بدون احتساب آب های داخلی) است . کشور چین در جنوب شرقی با دریای جنوبی چین و در شرق با دریای چین شرقی همسایه است که در سوی دیگر آن کشورهای تایوان ، کره و ژاپن قرار گرفته اند . در این مقاله قصد داریم با تاریخچه کشور چین آشنا شویم .

تمدن کشور چین باستان یکی از کهن ‌ترین تمدن‌ های تاریخ می باشد که در سواحل حاصل‌خیز رود زرد که در دشت شمال چین جاری‌ است شکوفا شد. نظام سیاسی کشور چین بیش از ۶ هزار سال مبتنی بر سلطنت مطلقه موروثی بود. نام کشور چین از نام «چین شی هوانگ» اولین پادشاه «دودمان چین» که برای اولین بار مناطق کشور چین امروزی را متحد کرد گرفته شده و برخلاف تصور فارسی زبانان یک واژه فارسی نیست و China نیز از همین نام پادشاه مشتق شده و در قرن سیزدهم میلادی توسط مارکو پولو در اروپا رواج پیدا کرده‌است.  نخستین دودمان پادشاهی این کشور دودمان شیا در حدود ۲ هزار سال پس از میلاد بود ولی نخستین حکومتی که چین را متحد کرد دودمان چه ‌این در سال ۲۲۱ پس از میلاد بود و آخرین دودمان پادشاهی این کشور هم چینگ بود که در سال ۱۹۱۱ میلادی با تشکیل جمهوری چین به رهبری کومینتانگ حزب ملی چین، نابود شد.

متن‌ های نوشته شده بر روی استخوان که مربوط به ۱۲۰۰ پیش از میلاد است قدیمی‌ترین نمونه خط چینی را نشان می ‌دهد، که نیای مستقیم حروف چینی امروزی می باشد . پس از شانگ، پادشاه دودمان جو به قدرت رسید که بین قرن یازدهم تا پنجم قبل از میلاد حکومت می‌کرد. در این دوران قدرت حکومت مرکزی رفته‌ رفته توسط جنگ سالاران زمین‌دار، کاهش یافت و با ضعف دودمان جو، دوران جنگ‌های داخلی ۳۰۰ ساله فرا رسید. بین قرن پنجم تا سوم قبل از میلاد حکومت ‌های مستقل متعددی در نقاط مختلف چین تشکیل شدند و با یکدیگر وارد جنگ شدند. در این دوران 7 حکومت قدرتمند در نقاط مختلف چین وجود داشت که هر یک شاه، وزیران و ارتش خود را داشتند .

کشور چین در نیمه اول سده بیستم میلادی در دریایی از اختلافات و جنگ ‌های داخلی غوطه‌ ور بود که کشور را به دو اردوگاه سیاسی عمده از قبیل کومینتانگ و حزب کمونیست چین تقسیم کرده بود . مخاصمات اصلی در سال ۱۹۴۹ با پیروزی کمونیست ‌ها در جنگ داخلی و تأسیس جمهوری مردمی چین در سرزمین اصلی خاتمه یافت. کشور جمهوری چین به رهبری کومین‌تانگ پایتخت خود را به تایپه در تایوان منتقل کرد و حکومت آن امروزه به تایوان، کینمن، جزایر ماتسو و چند جزیره دور دست دیگر محدود شده ‌است. از آن زمان جمهوری مردمی چین و جمهوری چین درگیر اختلافات سیاسی شدیدی با یکدیگر در مورد حق حاکمیت و وضعیت سیاسی تایوان بوده ‌اند.

یافته ‌های باستان ‌شناسی از کشور چین نشان می ‌دهد که انسان های  اولیه از ۲٫۲۴ میلیون تا ۲۵۰ هزار سال پیش در چین زندگی می کردند و در غاری نزدیک پکن فسیل ‌هایی از انسان‌ ها مربوط به ۶۸۰ تا ۷۸۰ هزار سال پیش کشف شده‌ است. این فسیل ‌ها متعلق به مرد پکنی می باشند که از گونه انسان راست ‌قامت بوده و توانایی ساخت آتش را داشت. در همین غار بقایای انسان نوین نیز کشف شده که قدمت آن به ۱۱ تا ۱۸ هزار سال پیش از میلاد می ‌رسد. برخی از محققان معتقدند شکل اولیه ‌ای از نوشته از حدود ۳ هزار سال قبل از میلاد در چین وجود داشته ‌است.

در تاریخچه کشور چین ، دوران جنگ داخلی در سال ۲۲۱ قبل از میلاد به پایان رسید. دودمان چین در این سال، شش پادشاهی دیگر را شکست داد و نخستین دولت متحد چینی را بنیان کرد. چین شی هوانگ امپراتور این حکومت، خود را «نخستین امپراتور» نامید و اصلاحاتی را در سراسر چین انجام داد و او زبان چینی ، واحدهای اندازه‌ گیری، طول چرخ‌ های ارابه ‌ها و واحد پول را در سراسر کشور همسان کرد و ساخت دیوار بزرگ چین را شروع کرد ولی قانون‌ گرایی افراطی و حکومت استبدادی او موجب شد، تا شورش‌ های گسترده ‌ای علیه دودمان چین صورت گرفته و حکومت چین شی هوانگ تی با مرگ وی از هم بپاشد. اگرچه دوران حکومت این امپراتور تنها ۱۵ سال طول کشید ولی تأثیراتی که او ایجاد کرد، باعث شده که نام کنونی سرزمین چین، برگرفته از نام این دودمان باشد.

در مقاله ” مهاجرت به چین ” به طور مفصل درباره شرایط مهاجرت به چین اطلاعات کسب کنید .

با مرگ چین شی هوانگ در سال ۲۰۶ قبل از میلاد، دودمان هان به قدرت رسید و تا سال ۲۲۰ میلادی بر کشور چین حکومت کرد که این دودمان هویت فرهنگی جدیدی را ایجاد کرد که تا به امروز دوام آورده و اغلب مردم سرزمین چین امروزی، خود را از قوم هان می ‌نامند. قلمرو این امپراتوری با لشکرکشی‌ های متعدد به کره، ویتنام، مغولستان و آسیای میانه گسترش زیادی پیدا کرد و راه ابریشم نیز در آسیای میانه با کمک این سلسله پادشاهی احداث و مکتب فلسفی کنفوسیوس به عنوان ایدئولوژی رسمی دولت انتخاب شد. به همین خاطر چین تحت تسلط امپراتوری هان، به بزرگترین اقتصاد دنیا تبدیل شده بود.

در تاریخچه کشور چین ، با فروپاشی دولت هان، دوران دیگری از جنگ ‌های داخلی در کشور چین شروع شد و این سرزمین، به سه پادشاهی تقسیم گردید. دودمان سوی در سال ۵۸۱ میلادی چین را متحد کرد، اما با شکست از امپراتوری گوگوریو در جنگ‌ های بین سال‌های ۵۹۸ تا ۶۱۴ قدرت این دودمان، کاهش یافت و در پی انقراض امپراتوری هان، به ترتیب دودمان تانگ و دودمان سونگ نیز به قدرت رسیدند و عصر طلایی فناوری و ظهور فرهنگ در چین فرا رسید. شورش آن شی، در قرن هشتم میلادی، به تضعیف دودمان تانگ و قدرت گرفتن دودمان سونگ  منجر شد و  دودمان سونگ نخستین دولت جهان به ‌شمار می‌آید، که اقدام به انتشار پول کاغذی کرد و نیروی دریایی دائمی تشکیل داد. در قرن‌ های دهم و یازدهم میلادی، جمعیت کشور چین دو برابر شد و برای نخستین بار، از مرز ۱۰۰ میلیون نفر بالاتر رفت که این افزایش جمعیت، همگام با توسعه فناوری کشاورزی و تمرکز بر گسترش دامنه جغرافیایی کشت برنج، به نقاط جنوبی و مرکزی چین و تولید محصولات غذایی فراوان، پدید آمد. هنر و فلسفه نیز در دوران دودمان سونگ شکوفا شد و شیوه‌ های نقاشی منظره و چهره ‌نگاری به اوج کمال و پیچیدگی رسید.در این دودمان نیز مکتب کنفوسیوس دوباره مورد توجه قرار گرفت و این پاسخی به رشد مذهب بودایی در دودمان تانگ بود.

کشور چین در قرن سیزدهم میلادی به تدریج به تصرف امپراتوری مغول درآمد. قوبلای قاآن امپراتور مغول در سال ۱۲۷۱ میلادی دودمان یوان را تشکیل داد و هشت سال بعد سونگ را منقرض کرد و کم و بیش نیمی از جمعیت چین در یورش مغولان نابود شدند. جمعیت چین پیش از حملهٔ مغول به ۱۲۰ میلیون نفر رسیده بود، اما بیست سال بعد، به حدود ۶۰ میلیون نفر کاهش یافت. دهقانی به نام جو یونجانگ در سال ۱۳۶۸ میلادی، امپراتوری مغولان را نابود کرد و سلسله مینگ را تشکیل داد که به این ترتیب عصر طلایی دیگری برای چین فرا رسید. کشور چین تحت رهبری دودمان مینگ، به یکی از قدرتمندترین نیروهای دریایی جهان تبدیل شد. در این دوره، اقتصاد چین غنی و متمول شد و فصلی دیگر از شکوفایی فرهنگ و هنر در سرزمین چین، رقم خورد. در دوران امپراتوری مینگ، ژانگ هی سفرهای اکتشافی را به سراسر نقاط جهان آغاز کرد و در دوران حکومت مینگ، پایتخت چین از شهر نانجینگ به پکن تغییری یافت . همچنین فیلسوفانی چون وانگ یانمینگ، مکتب نوکنفوسیوسی را با ادغام مفاهیم فردگرایانه و اخلاق فطری، در تعالیم کنفوسیوس گسترش دادند.

در سال ۱۶۴۴ میلادی شهر پکن توسط نیروهای شورشی به رهبری لی جیچنگ به تصرف درآمد و در پی آن، آخرین امپراتور دودمان مینگ خودکشی کرد و قدرت به دست جیچنگ افتاد، ولی طولی نکشید که دودمان چینگ از قوم منچو، با وو سانگوی؛ از فرماندهان سپاه امپراتوری منقرض شده مینگ، متحد شدند و حکومت نوپای وی را سرنگون کردند. سپس به شهر پکن حمله کردند و آن را پایتخت جدید سلسله چینگ کردند.

در تاریخ کشور چین ، دودمان چینگ آخرین حکومت پادشاهی این کشور بود و تا سال ۱۹۱۲ میلادی حکومت کرد. در قرن نوزدهم چینی ‌ها دچار جنگی فرسایشی با دو کشور امپریالیستی آن زمان فرانسه و بریتانیا شدند و در جنگ اول تریاک و جنگ دوم تریاک شکست خوردند و سپس با امضای معاهده ‌ای، سرزمین هنگ کنگ را به بریتانیا واگذار کردند. در فاصله سال ‌های ۱۸۹۴ و ۱۸۹۵ جنگ اول چین و ژاپن اتفاق افتاد که در پی شکست چین، سرزمین تایوان، به کشور ژاپن واگذار شد و شبه جزیره کره نیز از حوزه نفوذ دودمان چینگ خارج شد .  دودمان چینگ با نا آرامی‌های داخلی نیز مواجه  شد، که در پی آن، میلیون‌ها نفر کشته شدند. یکی از مهمترین این شورش‌ها ، شورش ناکام تایپینگ بود که در دهه ‌های ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ ویرانی‌های بسیار در جنوب چین به بار آورد و قرن نوزدهم شاهد آوارگی و مهاجرت‌های گسترده چینی‌ها بود. قحطی بزرگ شمال چین بین سال‌های ۱۸۷۶ تا ۱۸۷۹ میلادی ۹ تا ۱۳ میلیون نفر را کشت . در سال ۱۸۹۸ امپراتور گوانگسو، فرمان برقراری حکومت مشروطه را صادر کرد، ولی امپراتریس دواگر سیسی که ملکه بانفوذ چین بود ، جلوی اجرای آن را گرفت. قیام مشت ‌زن‌ ها در سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۱ میلادی نیز کشور را بیشتر به کام هرج ‌و مرج فرو برد.  ملکه امپراتریس سیسی تلاش کرد با یک برنامه اصلاحی، دودمان چینگ را حفظ کند، اما انقلاب شین ‌های در سال‌ های ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲ به عمر سلسله چینگ پایان داد و نخستین حکومت جمهوری را در این کشور برقرار کرد.

تاریخچه کشور چین

سون یات سن سیاست‌مدار و رهبرانقلابی چین در براندازی دودمان چینگ در انقلاب سال ۱۹۱۱ بود. در اوایل سال ۱۹۱۱ میلادی نیروهای انقلابی به رهبری سون یات سن بر امپراتوری منچو پیروز شدند. وقتی کشور جمهوری چین در سال ۱۹۱۲ تأسیس شد و سون یات سن اولین رئیس‌جمهور چین شد. وی کومینتانگ (حزب ملی) را تأسیس کرد و تا سال ۱۹۲۱ رهبر این حزب بود. او در سال ۱۹۲۱ در گذشت.

توصیه شرکت آتیه آفرینان ایرانیان برای اقامت و تابعیت در چین ، مشاوره از مشاوران آتیه آفرینان ایرانیان و مطالعه مقاله ” اقامت در چین ” است .

در سال ۱۹۱۵ میلادی یوان شیکای از فرماندهان سابق ارتش چینگ ریاست‌ جمهوری چین را برعهده گرفت و وی خود را امپراتور چین خواند اما با طغیان عمومی و مخالفت ارتش خودش روبرو شد که خیلی زود ناچار به استعفا شده و نظام جمهوری دوباره برقرار شد. با مرگ شیکای در سال ۱۹۱۶ وضعیت کشور بسیار از هم پاشید و دولت مستقر در پکن از نظر بین ‌المللی دولت چین محسوب می ‌شد اما تقریباً هیچ‌ کاره بود و بیشتر کشور تحت حکومت جنگ سالاران مختلف بود. در اواخر دهه ۱۹۲۰ کومین ‌تانگ به رهبری چیانگ کای شک با تلفیقی از عملیات ‌های نظامی و مانورهای سیاسی زیرکانه کشور را دوباره متحد کرده و به سلطه خود درآورد. کومین ‌تانگ پایتخت کشور را به نانجینگ منتقل کرده و اعلام «قیمومیت سیاسی» کرد.

تاریخچه کشور چین – حزب کمونیست چین

حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ میلادی تأسیس شده و از سال ۱۹۲۷ میلادی با حکومت کومین ‌تانگ درگیر بود. هرچند اختلافات داخلی کار چیانگ کای شک را برای جنگ با کمونیست ها سخت می ‌کرد اما جنگ در ابتدا به سود کومین‌ تانگ بود تا اینکه در سال ۱۹۳۶میلادی کشور ژاپن به چین حمله کرد . در جنگ دوم چین و ژاپن که بخشی از جنگ جهانی دوم بود، یک ائتلاف اجباری بین کومین ‌تانگ و حزب کمونیست برای مقابله کشور ژاپن شکل گرفت. در طول این جنگ حدود ۲۰ میلیون چینی کشته شدند و موارد متعددی از جنایات وحشیانه جنگی از سوی سربازان ژاپنی دیده شد و تنها در جریان اشغال شهر نانجینگ حدود ۲۰۰ هزار چینی قتل‌عام شدند. در سال ۱۹۴۵ میلادی ژاپنی‌ها مجبور به تسلیم بدون قید و شرط در مقابل کشور چین شدند و خاک این کشور را ترک کرده و کشور تایوان را نیز به جمهوری چین پس دادند. چین در جنگ پیروز شد اما بر اثر جنگ ویران شده بود. بی‌اعتمادی کمونیست‌ ها و ملی‌ گراها به یکدیگر باعث شد تا خیلی زود جنگ داخلی از سر گرفته شود.

حزب کمونیست چین در سال ۱۹۴۹ میلادی با پیروزی در چندین جنگ مهم بر بیشتر سرزمین اصلی چین مسلط شده و کومین‌ تانگ مجبور شد به سمت تایوان و جزایر اطراف فرار کند. رهبر حزب کمونیست، مائو تسه تونگ در اول اکتبر سال ۱۹۴۹ تأسیس جمهوری مردمی چین را اعلام کرد. یک سال بعد ارتش آزادی‌ بخش خلق موفق شد هاینان را نیز از نیروهای جمهوری چین به چنگ درآورده و تبت را نیز به اشغال خود درآورد، البته بقایای نیروهای ملی‌گرا تا اواخر دهه ۱۹۵۰ در مناطق غربی چین به مقاومت خود ادامه می‌دادند. مائو تسه تونگ به افزایش جمعیت چین معتقد بود و در دوران رهبری او جمعیت چین افزایش یافت. برنامه «جهش بزرگ رو به جلو» مائو که شامل پروژه‌ های اصلاحی عظیم اقتصادی و اجتماعی بود نتیجه فاجعه‌ باری داشت و به مرگ حدود ۴۵ میلیون نفر بین سال‌های ۶۱–۱۹۵۸ منجر شد که بیشتر آن ‌ها از گرسنگی فوت کردند . در همین دوران یک تا دو میلیون زمین‌دار نیز به عنوان ضدانقلاب اعدام شدند. انقلاب فرهنگی با مرگ مائو در سال ۱۹۷۶ میلادی به پایان رسید. جمهوری مردمی چین از سال ۱۹۷۱ میلادی به جای جمهوری چین وارد سازمان ملل شد و کرسی دائم چین در شورای امنیت نیز به آن واگذار شد. با مرگ مائو گروهی از رهبران حزب کمونیست دستگیر شدند و گناه تندروی‌ های صورت گرفته در انقلاب فرهنگی به گردن آن‌ ها انداخته شد. در این دوران دنگ ژیائوپینگ به قدرت رسید و اصلاحات مهم اقتصادی را در کشور اجرا کرد. حزب کمونیست از آن پس کنترل زندگی خصوصی شهروندان را کمتر کرده و اشتراکی‌ سازی بخش کشاورزی به نفع خصوصی‌ سازی مزارع شد. این چرخش سیاسی موجب شد تا اقتصاد دستوری چین به یک اقتصاد مختلط تبدیل گردد که جهت‌ گیری بازار آزاد در آن به تدریج بیشتر می ‌شد. قانون اساسی فعلی کشور چین در سال ۱۹۸۲ میلادی نوشته شد و سرکوب خونین جنبش دانشجویی در میدان تیان آنمن در سال ۱۹۸۹ میلادی موجب تحریم ‌های بین‌المللی علیه چین شد.

در طول دهه  ۱۹۹۰ میلادی جیانگ زمین، لی پنگ و ژو رانگ‌ جی رهبری کشور چین را به دست گرفتند. در این دوران حدود ۱۵۰ میلیون دهقان از فقر نجات یافتند و کشور شاهد رشد اقتصادی سریع و مستمری بود . کشور چین در سال ۲۰۰۱ عضو رسمی سازمان جهانی تجارت شد و در دهه ۲۰۰۰ میلادی در دوران حکومت هو جینتائو و ون جیابائو رشد بالای اقتصادی کشور همچنان ادامه یافت. البته لازم به ذکر است که رشد اقتصادی سریع صدمات قابل توجهی را به محیط زیست و منابع چین وارد کرده‌ است و موجب جابجایی‌ های اجتماعی گسترده‌ ای شده ‌است. استانداردهای زندگی علی ‌رغم رکورد اقتصادی اواخر دهه ۲۰۰۰ همچنان در حال پیشرفت می باشد اما حکومت متمرکز سیاسی حفظ شده ‌است.

اگر تمایل به داشتن اطلاعاتی در زمینه تحصیل در چین دارید می توانید مقاله ” تحصیل در چین ” را مطالعه نمایید.

تغییر هیئت رهبری حزب در سال ۲۰۱۲ میلادی با منازعات جناحی و رسوایی ‌های سیاسی همراه بود و در همین سال شی جینپینگ به جای هو جینتائو به عنوان دبیرکل حزب کمونیست انتخاب شد. کشور چین در دوران حکومت شی تلاش‌ های عظیمی را برای اصلاح اقتصاد خود آغاز کرده‌است، به طوری که اقتصادی از  بی‌ ثباتی ساختاری و کاهش نرخ رشد رنج می‌ برد. همچنین حکومت جدید ، اصلاحات مهمی را در سیاست تک‌ فرزندی و سیستم زندان ‌ها به عمل آورده ‌است.

از هنگام اجرای اصلاحات اقتصادی در چین برای پی ‌ریزی یک اقتصاد مدرن ، این کشور یکی از سریع ‌ترین رشدهای اقتصادی دنیا را داشته ‌است که هم ‌اکنون بزرگترین صادر کننده و دومین وارد کننده بزرگ کالا است و همچنین دومین اقتصاد بزرگ دنیا بر پایه تولید ناخالص داخلی را در اختیار دارد . کشور چین عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل و سازمان ‌های چندجانبه ‌ای همچون سازمان تجارت جهانی، اپک، سازمان همکاری شانگهای و گروه ۲۰ می باشد و به عنوان کشوری دارای سلاح هسته‌ ای از بزرگترین ارتش دائمی دنیا و دومین بودجه دفاعی بزرگ دنیا برخوردار است. کشور چین از سوی برخی از دانشگاهیان، تحلیل‌گران نظامی، اقتصادی و سیاسی یک ابر قدرت بالقوه لقب گرفته ‌است.

گروه آتیه آفرینان ایرانیان – مجری و ارائه دهنده بهترین خدمات و مشاوره های تحصیل و اقامت در اروپا