تاریخچه کشور رومانی

کشور رومانی ، در جنوب شرقی اروپا واقع شده است که پایتخت آن شهر بخارست می باشد .  این کشور از غرب با مجارستان و صربستان ، از شمال شرقی و شرق با مولداوی و اوکراین و از جنوب با بلغارستان هم  مرز است . کشور رومانی در سال 1944 میلادی به اشغال ارتش سرخ شوروی در آمد و تا سال 1985 میلادی ادامه یافت . در این مدت شوروی با مداخله در امور رومانی موفق شد زمینه های شکل گیری و تسلط کمونیستی را بر رومانی فراهم آورد و از این پس تقریبا به مدت 4 سال یعنی از سال 1945 تا 1989 میلادی دولت کمونیستی بر رومانی چیره شد . با ما همراه باشید تا شما را با تاریخچه کشور رومانی بیشتر آشنا کنیم .

توصیه شرکت آتیه آفرینان ایرانیان برای اقامت و تابعیت در رومانی ، مشاوره از مشاوران آتیه آفرینان ایرانیان و مطالعه مقاله ” اقامت در رومانی ” است .

در سال ۱۹۸۹میلادی نیکلای چائوشسکو، دیکتاتور کمونیست کشور رومانی در پی شورش مردم رومانی سرنگون و نظام این کشور به یک نظام چندحزبی مبدل شد .با کنار رفتن پرده آهنین، دوره ‌گذار رومانی به سوی دموکراسی و اقتصاد بازار سرمایه‌ داری شروع شد. پس از یک دهه مشکلات اقتصادی پس از انقلاب و کاهش استانداردهای زندگی، انجام اصلاحات گسترده، بهبود اقتصادی را به دنبال داشت. در سال ۲۰۱۰ میلادی کشور رومانی یک کشور با درآمد متوسط رو به بالا با شاخص توسعه انسانی بالا بود . این کشور در ۲۹ مارس ۲۰۰۴ به ناتو، و در ۱ ژانویه ۲۰۰۷ به اتحادیه اروپا پیوست.

در سال ۵۱۳ پس از میلادی داریوش بزرگ، شاهنشاه ایرانی، طی لشکرکشی ‌اش برضد اسکیت ‌ها، در جنوب رود دانوب، کنفدراسیون ایلی گت‌ ها را شکست داد. (هرودوت فصل چهار ۹۳). بیش از 500 سال بعد گت‌ ها به دست تراژان امپراتور روم شکست خوردند و هسته اصلی پادشاهی ایشان به عنوان استان رومی داچیا نامیده شد. داچیا شکل اولیه کشوری بود که بعدها کشور رومانی نام گرفت.

در سال ۱۸۵۹ میلادی با اتحاد بخش ولاشکا و مولداوی، کشوری به نام رومانی ایجاد شد که نام واژه رومانی از سال ۱۸۶۲ متداول شد . این کشور تا کنگره برلین در سال ۱۸۷۸ تقریباً تحت نظارت ترکان عثمانی بود اما در همان سال استقلال کامل را کسب کرد. کشور در اواخر سده هجده در نتیجه دغدغه ‌های فرهنگی و زبانی، مبارزه برای کسب هویت و آزادی ملی را با دست زدن به تأسیس جنبشی فرهنگی به نام «مکتب ترانسیلوانیا» شروع کرد. نخبگان برای بیداری ملی مردم، از فرهنگ و زبان نهایت استفاده را بردند و این مکتب برای رشد یک زبانِ ادبیِ رومانی شمول استفاده از الفبای لاتین به جای سریلیک و همچنین خلق گرامر جدید تلاش کرد. از سال ۱۸۴۰ تا ۱۸۵۰ میلادی، جنبشی به نام «روح فرانسه» فرهنگ رومانی را معطوف فرهنگ غربی ساخت که فئودالیسم در سال ۱۸۶۴ لغو شد و مدارس ابتدایی و دانشگاه‌ها ایجاد و گسترش یافتند.

سرزمینی که امروزه به نام رومانی معروف است ابتدا داچیا نامیده می ‌شد و عمده ساکنان آن از منطقه تراچ در یونان بودند که یونانی ها آن ‌ها را به نام گتای می ‌شناختند. بین سالهای ۱۰۱ تا ۱۰۶ میلادی سرزمین داچیا توسط ترایان، امپراتور روم، فتح و تبدیل به یکی از استانهای این امپراتوری شد و در سال ۲۷۰ میلادی امپراطوری روم نیروهای خود را از داچیا عقب کشید ولی تعدادی از رومیها ترجیح دادند در این منطقه بمانند، بنابراین تحت نفوذ رومیها مردم داچیا زبان لاتین را انتخاب کردند. در طی هزار سال پس از آن این منطقه مورد هجوم هونها، اسلاوها و بلغارها قرار گرفت و اسلاوها در قرن چهارم مسیحیت را به این منطقه آوردند و با اقامت در رومانی و مبادرت به ازدواج با ساکنان داچیا موازنه نژادی قبلی در داچیا را متحول کردند. به تدریج اسلاوها تبدیل به یک گروه نژادی قوی شده و به ولاخ ‌ها معروف شدند. در قرن نهم میلادی بلغارها ساختار شرقی مذهب ارتدکس را در این کشور رواج دادند.

در سال ۱۰۰۳ میلادی شاه اشتفان اول از کشور مجارستان کنترل خود را بر اغلب بخش ‌های ترانسیلوانیا (مناطق مرکزی و شمال غرب فعلی رومانی) اعمال کرد و در قرن ۱۳ مجارستان ساکسونها و قبائلی از آلمانیها را به این منطقه انتقال داد تا نفوذ و کنترل خود بر آنجا را استوار کند. در اواسط قرن ۱۳ تحت فشار مجارها تعداد زیادی از ولاخ‌ های ساکن ترانسیلوانیا به مناطق جنوبی و شرقی کوه‌ های کارپات مهاجرت کرده و در آنجا استان والاچیا و سپس استان ملداویا را ایجاد کردند که توسط شاهان محلی و تحت نفوذ مجارستان و بعضاً کشور لهستان اداره می ‌شدند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مهاجرت به رومانی شرکت آتیه آفرینان ایرانیان توصیه می کند نگاهی به مقاله ” مهاجرت به رومانی ” بیاندازید.

در قرن ۱۵ عثمانی حمله خود به منطقه والاچیا را آغاز کرده و این ناحیه را تحت کنترل خود درآورد ولی این کنترل تا سال ۱۵۲۶ که عثمانی مجارستان را شکست داد غیرمستقیم بوده و تغییری در دین، سرزمین و مدیریت منطقه نداد. در اواخر سده ۱۶ یکی از فرمانروایان محلی والاچیا به نام میخائیل شجاع علیه عثمانی قیام کرده و توانست برای مدتی کوتاه والاچیا، ملداویا و ترانسیلوانیا را متحد کند. اگرچه این دوران طولی نکشیده و با مرگ میخائیل شجاع در سال ۱۶۰۱ مجدداً عثمانیها بر والاچیا و ملداویا و مجارها بر ترانسیلوانیا مسلط شدند ولی همین حرکت حاکم مزبور باعث شد زمینه تحرکات بعدی جهت متحد کردن بخش ‌های مختلف سرزمین رومانی ایجاد شود.

تاریخچه کشور رومانی

تاریخ منطقه ملداویای رومانی نیز شبیه والاچیا است و عثمانیها پس از تسلط بر والاچیا، ملداویا را هم تحت کنترل خود درآوردند اما قبل از آن این منطقه تحت نفوذ مجارها و لهستانیها بود. اشتفان بزرگ، یکی از حکام محلی ملداویا، در سالهای ۱۴۵۷ تا ۱۵۰۴ مبارزات سختی را علیه عثمانیها انجام داده و همراه با میخائیل شجاع به عنوان قهرمانان ملی رومانی در تاریخ کشور رومانی معروف شدند. از ابتدای سال ۱۷۰۰ میلادی نفوذ عثمانیها در منطقه روبه کاهش نهاد و در قرن ۱۸ کاترین بزرگ روسیه، شهر مسکو را حامی تمامی ارتدکس ‌های تحت نفوذ عثمانی اعلام و والاچیا و ملداویا را تحت نفوذ خود در آورد.

در پی جنگ ‌های متعدد روسیه و عثمانی، مسکو امتیازاتی را در خصوص رومانی از ترک‌ ها گرفت، مانند  طی قرارداد بخارست (۱۸۱۲) روسیه منطقه باسارابی در ملداوی را به خاک خود ملحق ساخت و در قرارداد آدریانوپل (۱۸۲۹) نیز والاچیا و ملداویا تحت‌الحمایه روسیه قرار گرفت. از اوایل ۱۸۰۰ جنبش هایی در ملداویا و والاچیا انجام شد که مرتباً توسط روسیه و عثمانی سرکوب می‌ شد و در نهایت در قرارداد پاریس (۱۸۵۶) که در پایان جنگ های کریمه میان روسیه و عثمانی به امضا رسید، خراجگزاری ملداویا و والاچیا به عثمانی مورد تأکید قرار گرفت و کشور روسیه هم بسارابی جنوبی را به ملداویا بازگرداند. در سال ۱۸۵۷ شوراهای حاکمیت والاچیا و ملداویا رای به اتحاد این دو منطقه دادند که زمینه را برای وحدت آن ‌ها با ترانسیلوانیا فراهم کرد. در سال ۱۸۷۸ میلادی و در پی جنگ روسیه و عثمانی کنترل ۵۰۰ ساله عثمانی بر والاچیا و ملداویا خاتمه یافت و در همان سال طی کنفرانس برلین استقلال رومانی به رسمیت شناخته شد، بسارابی جنوبی به روسیه داده شد و در عوض منطقه دوبروجای شمالی از کشور بلغارستان گرفته شد و به خاک رومانی ملحق شد. در سال های ۱۹۱۲ و ۱۹۱۳ دو جنگ در بالکان درگرفت که رومانی با ورود به جنگ دوم بالکان منطقه دوبروجای جنوبی را هم از بلغارستان گرفته و به خاک خود افزود. در سال ۱۹۱۴ میلادی کارول اول که مدتی بر رومانی حکم فرمایی کرده بود درگذشت و نوه ‌اش فردیناند اول به جای او نشست. در ابتدای جنگ جهانی اول رومانی اعلام بی طرفی کرد ولی در آگوست ۱۹۱۶ به متفقین پیوست و پس از پایان جنگ ترانسیلوانیا، بخشی از بنات و مارامورش را از مجارستان، بوکووینا را از اتریش و بسارابی را از روسیه به دست آورد، از این رو عملاً در پایان جنگ سرزمین جمعیت رومانی 2 برابر شد. در طی سال های دهه ۱۹۲۰ رومانی از رشد اقتصادی خوبی برخوردار بود و در این دوران رژیم پارلمانی در این کشور استقرار یافت ولی اختلافات نژادی، ناشی از نارضایتی مردم سرزمین‌ هایی که به رومانی ملحق شده بود، بی ‌ثباتی سیاسی را در این کشور رقم زد.

در مقاله ” تحصیل در رومانی ” به طور مفصل درباره شرایط تحصیل در رومانی اطلاعات کسب کنید .

پس از سال ۱۹۲۹ میلادی کشور رومانی هم از پیامد های بحران اقتصادی جهانی آسیب دید و بیکاری و فقر موجب شکل‌گیری و رشد سازمان‌های فاشیستی شد که عمده‌ ترین آن‌ ها سازمان ضد نژادی گارد آهنین بود. در سال ۱۹۳۰میلادی شاه کارول دوم به قدرت رسید و رومانی به تدریج تحت نفوذ آلمان نازی درآمد. در سال ۱۹۳۹ به ‌دنبال امضای قراردادی بین روسیه و آلمان، رومانی بخشی از ترانسیلوانیا را به مجارستان داد، بسارابی و بوکوونیای شمالی را به شوروی واگذار و دوبروجای جنوبی را نیز به کشور بلغارستان داد. در جنگ جهانی دوم کشور رومانی به عنوان متحد آلمان علیه روسیه اعلان جنگ داد. قوای این کشور بسارابی و بوکووینا را تصرف کرده و تا جنوب اوکراین هم پیش رفتند ولی در جنگ‌ های استالین‌گراد در سال‌ های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۳ شکست خوردند که به‌ دنبال آن نیروهای روسیه در سال ۱۹۴۴ وارد رومانی شده و شهر بخارست را مجبور به تسلیم در مقابل روسیه و اعلام جنگ علیه آلمان کردند. از آن پس تا زمان به قدرت رسیدن چائوشسکو تحت فشار روسها چپگراها همواره در رومانی بر سر قدرت بودند تا اینکه این نفوذ روسیه با روی کارآمدن چائوشسکو و تبعید شاه میهای نهادینه شد. شاه میهای اینک به کشوررومانی بازگشته و بخشی از اموال خود را باز پس گرفته ‌است.

گروه آتیه آفرینان ایرانیان – مجری و ارائه دهنده بهترین خدمات و مشاوره های تحصیلی در اروپا