تاریخچه کشور بلغارستان

کشور بلغارستان ، کشوری در جنوب شرقی اروپا می باشد که پایتخت آن شهر صوفیه است . این کشور در قدیم در قلمرو تراکیه ای قرار داشت و بعدا یونانی ها و رومانی ها بر این منطقه تسلط یافتند . ظهور قومیت بلغار به روزگار امپراتوری اول بلغار در قرون وسطی باز می گردد . کشور بلغارستان حدود 500 سال در تصرف عثمانیان قرار داشت (یعنی از سال 1396 تا 1878 میلادی) . در اواخر سده نوزدهم ، مداخله کشور روسیه در سرزمین های امپراتوری عثمانی در بالکان باعث تشکیل کشور خودمختار بلغاری در سال 1878 میلادی شد . کشور بلغارستان تا سال 1908 میلادی شاهزاده نشین و تا سال 1964 میلادی پادشاهی مستقلی شد . با این حال مرزهایی که در کنفرانس برلین در سال 1878 میلادی تعیین شده بود ، بلغارها را راضی نکرد و برای به دست آوردن زمین هایی که بر پایه پیمان سن استفانو به آنان وعده داده بودند 5 بار وارد جنگ شدند . در ادامه این مطلب قصد داریم بیشتر با تاریخچه کشور بلغارستان آشنا شویم .

برای اقامت و تابعیت در بلغارستان روش های متفاوتی وجود دارد شرکت آتیه آفرینان به شما توصیه می کند برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله ” اقامت در بلغارستان ” را مطالعه فرمایید .

کشور بلغارستان که در دو جنگ اول (۱۸۸۵ و ۱۹۱۲) پیروز شد و در جنگ نهایی بالکان (۱۹۱۳) و دو جنگ جهانی (۱۹۱۵ تا ۱۹۱۸ و ۱۹۴۴) مغلوب شد و سرزمین‌هایی را از دست داد. پس از اشغال کشور بلغارستان به دست ارتش سرخ (۱۹۴۴) و رژیمی کمونیستی برقرار و پادشاه تبعید شد (۱۹۴۶) و به دنبال تظاهرات مردمی در ۱۹۸۹، تئودور ژیفوک (زاده ۱۹۱۱) رهبر تندروی رژیم را اصلاح‌ طلبانی برکنار کردند که یا وعده انتخابات آزاد، از نقش رهبری حزب کمونیست دست کشیدند. در ماه ژوئن سال ۱۹۹۰ انتخابات آزاد برگزار شد و حزب سوسیالیست پیشین به قدرت بازگردانده شد که این حزب با مشکلات شدید اقتصادی روبرو بود و نتوانست به تنهایی حکومت کند و در سال ۱۹۹۱ دولتی ائتلافی بدون برتری هیچ حزبی زمام امور را در دست گرفت و 3 حزب اصلی روی کار آمده ‌اند.

محققان و تاریخ نگاران تاریخ کشور بلغارستان و همچنین تاریخ جهان معتقدند که تاریخ فرهنگ و تمدن در بلغارستان امروزی به ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد و اولین کسانی که در این ناحیه ساکن بودند اقوام تراکیه‌ ای‌ ها بودند که این نقطه را به عنوان سکونتگاه خود انتخاب کردند و اسم بلغارستان از بلغارهای مهاجری گرفته شده است که از استپ ‌های شمال دریای سیاه به اینجا آمده و طبق قاعده بر اسلاوها و قبایل ساکن در این سرزمین غالب شده و پس از آن در سال ۶۸۱ میلادی اولین پادشاهی بلغار را تاسیس کردند.

بلغارها قومی آمیخته از مردمان ترک‌ تبار و اورال-آلتایی‌ تبار (سکایی-سرمتی) بودند که در مسیر مهاجرت، اقوام دیگری را نیز در خود حل کرده بودند و زبان آن قوم نیز زبان بلغار نام داشت که از شاخه زبان ‌های ترکی ‌تبار بود و امروزه منقرض شده ‌است. بلغارها در جمعیت اسلاوها که زیادتر بودند حل شدند که این فرایند با پذیرش مسیحیت ارتدکس از سوی پادشاه بوریس یکم در سده نهم شتاب گرفت. پیدایش خط سیریلیک در سال ۸۵۵ میلادی و استقرار مسیحیت به عنوان مذهب رسمی در ۸۶۴ میلادی محرک‌ هایی نیرومند در تحول فرهنگی کشور بلغارستان بودند. تحت حاکمیت شاه سیمئون یکم بلغارستان به اوج قدرت خود رسید و گفته می ‌شد که پایتخت آن یعنی شهر پرسلاو، از لحاظ قدرت بازرگانی و حیات فکری با قسطنطنیه رقابت می‌ کند.

اولین پادشاهی بلغار در سال ۱۰۱۸ مغلوب حکومت بیزانس شد و پادشاهی دوم بلغاری که در سال ۱۱۸۶ در ولیکو تارنووو تأسیس شد، دوباره مرزهای پیشین را برقرار ساخت و عصر طلایی نوینی آغاز شد که در طی آن قلمرو بلغار با 3 دریا هم‌ مرز بود: دریای سیاه، دریای آدریاتیک و دریای اژه. در سال ۱۳۹۶ پس از یک جنگ طولانی و مقاومتی سخت، کشور بلغارستان به سلطه عثمانی‌ ها درآمد. آغاز سده هجدهم سرآغازی بر دوره احیای بلغارستان بود که با شکوفایی کلیسا، ادبیات و فرهنگ بلغاری مشخص می‌ شود و پس از یک انقلاب ناموفق در سال ۱۸۷۶، کشور بلغارستان در پی جنگ آزادی ‌بخش اردو- ترکی در ۳ مارس ۱۸۷۸ به استقلال دست یافت.

تاریخچه کشور بلغارستان

تاریخچه کشور بلغارستان

در پی کنگره برلین در ۱۸۷۸، کشور بلغارستان به سه بخش یعنی بلغارستان شمالی، روملیای شرقی و مقدونیه تقسیم شد. کلیه این مناطق به نحوی تحت نفوذ عثمانی بودند ولی نخستین پادشاه بلغارستان شمالی بنام الکساندر باتنبرگ، روملیای شرقی را تصرف کرده و به خاک خود ملحق کرد. جانشین وی شاهزاده فردیناند ساکس کوبورگ گوتا در ۲۲ سپتامبر ۱۹۰۸ میلادی کشور بلغارستان را کاملاً مستقل از حکومت عثمانی اعلام کرد و به خود لقب تزار داد. ادعای صربستان بر ناحیه مقدونیه باعث جنگ ‌های دوم بالکان (در سال ۱۹۱۳) شد که در طی آن کشور بلغارستان سرزمین ‌های وسیعی را که در جنگ اول بالکان تصرف کرده بود از دست داد. پس از جنگ دوم بالکان پیمان آشتی بخارست در تاریخ ۱۰ اوت ۱۹۱۳ به امضاء طرفین جنگ رسید. بنا به این معاهده کشور بلغارستان از تمام فتوحات خود (از سال ۱۹۱۲ تا این زمان) تنها به ترانس و دره استرومیتسا اکتفا کرد اما صربستان، مونیستار و دره واردار و قسمتی از سن ژاک و نوی بازار (نوی ‌بازار را بین خود و مونته ‌نگرو تقسیم کرد) را به دست آورد.

شما می توانید برای مهاجرت به بلغارستان مقاله ای تحت عنوان ” مهاجرت به بلغارستان ” را مطالعه فرمایید .

میان سال ‌های ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۸ میلادی کشور بلغارستان درگیر سه جنگ شد، دو جنگ در بالکان و دیگری، جنگ جهانی اول. پس از یک شکست فاجعه بار در جنگ دوم بالکان، بلغاری ‌ها دوباره درگیر نبردی بودند که آنها در سمت بازنده اش قرار داشتند زیرا آنها متحد قدرت ‌های مرکز در جنگ جهانی اول بودند. با وجود آنکه بیش از یک چهارم جمعیت کشور بلغارستان، ۱٬۲۰۰٬۰۰۰ تن عضو ارتش شدند و پیروزی‌های چشمگیری در مناطقی مانند دوبریچ به دست آورده بودند با این حال این کشور در ۱۹۱۸ شکست را پذیرفت. جنگ ‌ها باعث شد که ۸۷٬۵۰۰ سرباز کشته شوند و زمین ‌های بسیاری از دست برود. از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۹ میلادی به دلیل جنگ ‌ها بیش از ۲۵۳ هزار فراری به بلغارستان مهاجرت کردند و بار اضافه بر دوش اقتصاد از پیش آسیب دیدهبلغارستان گذاشتند.

سیاست‌ها و خسارت ‌های وارده در کشور بلغارستان باعث شد تا از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۳ یک حکومت دیکتاتوری توسط بوریس سوم برپا شود. در سال ۱۹۴۱ بلغارها به عنوان عضوی از نیروهای محور، وارد جنگ جهانی دوم شدند ولی نپذیرفتند تا در عملیات بارباروسا شرکت کنند و مانع از فرستاده شدن جمعیت یهودی شان به اردوگاه‌ های کار اجباری آلمان نازی شدند . مرگ ناگهانی بوریس سوم در تابستان ۱۹۴۳ کشور بلغارستان را دچار آشفتگی سیاسی کرد زیرا جریان اقلیت کمونیست حرکت ‌هایی از خود نشان دادند. بوگدان فیلوف نتوانست با متفقین به صلح برسد و کشور بلغارستان درخواست شوروی در بیرون راندن نیروهای آلمان را اجرا نکرد در نتیجه شوروی در سپتامبر ۱۹۴۴ وارد خاک بلغارستان شد و از آن گروه مقاومت کمونیست قدرت را به دست گرفت، از نیروهای محور خارج شد و به نیروهای متفقین پیوست و تا پایان جنگ در این سو ماند.

با آغاز جنگ جهانی اول کشور بلغارستان به امید بازپس‌گیری دوباره مقدونیه به آلمان پیوست و پس از دومین شکست، فردیناند ساکس کوبورگ در سال ۱۹۱۸ از حکومت کناره‌ گیری کرده و قدرت را به پسرش بوریس سوم واگذار کرد. بوریس سوم ضمن ایجاد حکومتی استبدادی منابع طبیعی کشور بلغارستان را نیز بر باد داد. این کشور با آغاز جنگ جهانی دوم متحد آلمان نازی و در جبهه نازی‌ ها علیه متفقین می ‌جنگید اما روسیه در ۵ سپتامبر ۱۹۴۴ به این کشور اعلان جنگ داد و این کشور جهت خود را به زیان نازی‌ها تغییر داد و به متفقین پیوست و چهار روز بعد در ۹ سپتامبر ۱۹۴۴ حکومتی کمونیستی در کشور ایجاد شد و کیمون گئورگیف دبیرکل حزب کمونیست بلغارستان شد.

در تاریخچه کشور بلغارستان نیز می خوانیم که از سال ۱۹۴۷ حکومتی در بلغارستان به سبک حکومت شوروی سوسیالیست برقرار شد. به زودی بلغارستان به دلیل سرسپردگی و وابستگی کامل به شوروی به مطیع‌ترین منطقه تحت سیطره کمونیسم در اروپای شرقی بدل شد، به این دلیل نیز بود که فعالیت ضد کمونیستی چشمگیری در دوره نفوذ شوروی بر بلغارستان به وقوع نپیوست. تودور ژیکوف، دبیرکل حزب کمونیست کشور بلغارستان، پس از ۳۵ سال در سال ۱۹۸۹ از قدرت کناره گرفت، بلافاصله پتر ملادنوف جانشین او شد، ملادنوف، پولیت بورو (دفتر سیاسی حزب کمونیست) کشور بلغارستان را پاکسازی کرد و به بیش از 4 دهه انحصار قدرت در دست حزب کمونیست پایان بخشید.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تحصیل در بلغارستان می توانید مقاله ” تحصیل در بلغارستان ” را مطالعه فرمایید .

انتخابات آزاد در ماه مه ۱۹۹۰ در کشور بلغارستان برگزار شد و حزب کمونیست بلغارستان که به حزب سوسیالیست بلغارستان (BSP) تغییر نام داده بود پیروز انتخابات شد. ملادنوف در ماه ژوئیه ۱۹۹۰ مجبور به استعفا شد. در ماه اکتبر سال ۱۹۹۱ یک ائتلاف از یک جریان غربگرا موسوم به اتحاد نیروهای دموکراتیک (UDF) و یک حزب نماینده اقلیت ترک ‌های کشور جای سوسیالیست ‌ها را گرفتند. در ماه ژانویه ۱۹۹۲ ژلیو ژلف، روشنفکری از سنخ واسلاو هاول در چکسلواکی با شعار «دموکراسی یا کمونیسم» دست به مبارزه زد و رئیس‌جمهور کشور بلغارستان شد. این کشور با مشکلات همیشگی رو به رو بود از قبیل : تورم، نرخ بیکاری هجده درصدی در اوایل ۱۹۹۴ و بدهی خارجی یازده میلیارد دلاری که با دستمزد دو سال تمام بلغارها برابری می  ‌کرد. ولی بلغارستان پس از کمونیسم وجوه مثبتی نیز داشت، خصوصی ‌سازی مزارع و کسب و کار با موفقیت انجام شد و بازارهای کشور از فراوانی مواد غذایی جلوه تازه ‌ای یافت. حکومت پیشین کمونیست، اقلیت ترک کشور بلغارستان را که حدود ۹ درصد از جمعیت بلغارستان را تشکیل می‌ دادند مورد اذیت و آزار قرار می‌ داد ولی آنها اینک زندگی بهتری داشتند، طی یک نظرسنجی که در سال ۱۹۹۲ انجام شد، 90 درصد ترک ‌های بلغارستان از مناسبات قومی در این کشور اظهار رضایت کردند.

 

گروه آتیه آفرینان ایرانیان – مجری و ارائه دهنده بهترین خدمات و مشاوره های تحصیلی در اروپا

به این نوشته رای بدهید
مقالات مشابه
تاریخچه کشور نروژ تاریخچه کشور نروژ

تاریخچه کشور نروژ کشور نروژ ، کشور پادشاهی مستقل و متمرکزی می باشد که قلمروی آن بخش غربی شب...

تاریخچه کشور بلژیک تاریخچه کشور بلژیک

تاریخچه کشور بلژیک کشور بلژیک، یکی از اعضای اتحادیه اروپا می باشد که در غرب قاره اروپا واقع...

تاریخچه کشور رومانی تاریخچه کشور رومانی

تاریخچه کشور رومانی کشور رومانی ، در جنوب شرقی اروپا واقع شده است که پایتخت آن شهر بخارست م...

نظرات کاربران
Call Now Button