اطلاعات عمومی کشور مالزی

کشور مالزی ، کشوری در جنوب شرقی آسیا می باشد که پایتخت آن شهر کوالالامپور است . سازمان های دولتی و وزارت خانه های کشور مالزی در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع شده است . کشور مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود می باشد . این کشور شامل 13 ایالت در جنوب شرقی آسیا می باشد . نام «مالزی» زمانی انتخاب شد که فدراسیون مالایا ، سنگاپور ، صباح و ساراواک یک اتحادیه شامل 14 ایالت را تشکیل دادند و در سال 1965 میلادی کشور سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل شد . در این مقاله با عنوان ” اطلاعات عمومی کشور مالزی ” قصد داریم بیشتر با این کشور آشنا شویم .

توصیه شرکت آتیه آفرینان ایرانیان برای اقامت و تابعیت در مالزی ، مشاوره از مشاوران آتیه آفرینان ایرانیان و مطالعه مقاله ” اقامت در مالزی ” است .

اطلاعات عمومی کشور مالزی – جغرافیای کشور مالزی

کشور مالزی میان ۱ تا ۷ درجه عرض شمالی و ۱۰۰ تا ۱۱۹ درجه طول شرقی قرار دارد و از لحاظ جغرافیائی از دو قسمت کاملاً جدا تشکیل شده است و دریای جنوبی چین این دو را از هم جدا می ‌کند: شبه جزیره مالزی یا مالزی غربی که بر روی شبه جزیره مالایی قرار دارد و از شمال با تایلند مرز خشکی دارد و از طریق جاده شوسه جوهور از جنوب با سنگاپور پیوند دارد. کشور مالزی دربردارنده شاه ‌نشین ‌های جوهور، کداح، پاهنگ، نگری سمبیلان، کلانتان، پراک، سلانگور، پرلیس و ترنگانا بوده و دو ایالت آن را فرمانداران ملاکا و پنانگ و دو منطقه فدرال پوتراجایا و کوآلالامپور مدیریت می‌ کنند. بورنئوی مالزی یا مالزی شرقی که بخش شمالی جزیره بورنئو را شامل می شود با وجود این که هم ‌مرز اندونزی است، زیر سرپرستی حکومت شاه‌ نشین برونئی قرار دارد. مالزی شرقی شامل ایالت‌های صباح و ساراواک و حوزه فدرال لابوآن است. اگرچه از دیدگاه سیاسی این بخش را مالاییها اداره می ‌کنند؛ اما جمعیت جدید مالزیایی با وجود اقلیت‌ های چینی و هندی، یکسان نیست. تنها تنش مهم دیده‌ شده در کشور مالزی از زمان استقلال آن تا کنون، شورش‌ های نژادی ۱۳ می در آستانه مبارزه انتخاباتی و بر سر درگیری‌ های نژادی بوده‌ است. با این همه، مالزی الگویی از هماهنگی نژادی محسوب می ‌شود.

هر دو بخش مالزی شرقی و مالزی غربی دارای منظره بسیار مشابهی از دشت‌ های مرتفع ساحلی هستند که اغلب از تپه‌ ها و کوهستان‌ های جنگلی انبوه پوشیده شده که مرتفع ‌ترین آن، کوه کینابالو به ارتفاع ۴٬۹۵۲ متر بر روی جزیره بورنئو واقع شده است . آب و هوای محلی، استوایی بوده که مشخصه آن بادهای موسمی سالانه می باشد که (در ماه‌ های آوریل و اکتبر) در جنوب غرب و (از اکتبر تا فوریه) در شمال غرب می ‌وزد. تانجونگ پی آی، که در ایالت جنوبی جوهور قرار دارد، جنوبی‌ترین نقطه ی قاره آسیا است .

تنگه مالاکا که بین سوماترا و شبه جزیره مالزی واقع شده است ، به شکل بحث ‌برانگیزی مهمترین مسیر کشتیرانی جهان محسوب می ‌شود. شهر پوتراجایا، مرکز اداری جدید التأسیسی برای دولت فدرال مالزی می باشد که تا حدی در نظر دارد از تراکم فزاینده داخل پایتخت مالزی، کوآلالامپور بکاهد. شهر کوآلالامپور به عنوان مقر پارلمان و علاوه برآن مرکز بازرگانی و مالی کشور است .از جمله دیگر شهرهای مهم کشور مالزی می توان به پنانگ جرج تاون، ایپوه، جوهور باهرو، کوچینگ، کوتا کینابالو، الور ستار، کوتاباهارو و شهر مالاکا اشاره کرد . لازم به ذکر است که از نظر  تقسیمات کشوری مالزی ، این کشور دارای ۱۳ استان است و به استاندار هر استان را اصطلاحاً «شاه» گفته می شود .

اطلاعات عمومی کشور مالزی – منابع طبیعی کشور مالزی

کشور مالزی به خوبی از منابع طبیعی مانند کشاورزی، جنگلداری و نیز مواد معدنی در نواحی خود برخوردار است. از لحاظ کشاورزی، کشور مالزی اولین صادرکننده پلاستیک طبیعی (کائوچو) و خرمای روغنی است که همراه آن الوارها و تنه‌ های بریده شده درختان، کاکائو، فلفل سیاه یا فلفل، آناناس و تنباکو (توتون) باعث رشد این بخش شده ‌است. خرمای روغنی، نیز یک جنس عمده صادراتی خارجی کشور مالزی می باشد .  برش الوار تنها برای اعطای یک کمک عمده به اقتصاد در طی قرن نوزدهم میلادی در نظر گرفته ‌است. امروزه، تقریباً ۵۹ درصد از کشور مالزی از جنگل پوشیده شده ‌است. گسترش سریع صنعت تولید الوار (چوب)، به خصوص پس از دهه ۱۹۶۰، موجب فرسایش جدی منابع جنگلی کشور شد ولی در راستای اقدام دولت برای حفاظت از محیط و سیستم‌ های اکولوژیکی، منابع جنگلی توانستند به یک مبنای پایدار دست پیدا کنند و بر این اساس نرخ قطع درختان روند نزولی در پیش گرفت.

علاوه بر این، در این نواحی جنگل کاری انجام شده و در نقاط کم ‌تراکم جنگلی مجدداً درختکاری نیز انجام شده ‌است. دولت مالزی برنامه‌هایی را برای غنی‌سازی حدود ۳۰/۳۱۲کیلومتر مربع از این سرزمین را تحت شرایط جنگل طبیعی با نخل رونده کشت داده، و درختکاری‌ های کائوچو به همراه آن‌ ها انجام داده ‌است. همچنین برای غنی‌ سازی بیشتر منابع جنگلی، گونه‌ های سریع رویان درختان مولد الوار را در این ناحیه کاشته ‌است. در عین حال، پرورش درختان پرارزش مانند ساج و درختان دیگر را نیز برای استفاده از مغز آنها و کاغذ ترویج کرده است. کائوچو به عنوان تنها تکیه‌ گاه اقتصاد کشور مالزی، به طور وسیعی با روغن خرما به عنوان کالای صادراتی عمده کشاورزی مالزی شناخته شده است.

قلع و نفت خام دو منبع عمده معدنی ، در اقتصاد کشور مالزی از اهمیت خاصی برخوردارند. کشور مالزی تا زمان فروپاشی بازار قلع در دهه۱۹۸۰میلادی به تنهایی بزرگترین تولیدکننده قلع جهان بود. در قرون نوزدهم و بیستم ، قلع نقش غالبی را در اقتصاد مالزی ایفا می‌کرد. در سال ۱۹۷۲ بود میلادی نفت خام و گاز طبیعی در حوزه ‌های برون ‌ساحلی صباح، ساراواک و ترنگانو، به خصوص در آن سه ایالت، کمک فراوانی به اقتصاد مالزی کرده است و دیگر کانی ‌های دارای اهمیت یا ویژگی (خاص) شامل مس، طلا، بوکسیت، سنگ آهن و زغالسنگ به همراه مواد معدنی صنعتی نظیر خاک رس، کائولن، سیلیس، آهک، باریت، فسفاتها و سنگ‌ های ساختمانی مانند گرانیت و نیز بلوک‌ها و قطعات مرمر هستند و مقادیر اندکی از طلا نیز تولید می‌ شوند.

[powerpress url=”https://atiyeafarinan.com/wp-content/uploads/2019/04/Basic-information-of-the-Malaysia.mp4″]

دولت برآورد کرد که مالزی با نرخ فعلی تولید قادر خواهد بود برای ۱۸ سال نفت و به مدت ۳۵سال گاز طبیعی تولید کند. این کشور در سال ۲۰۰۴ میلادی رتبه ۲۴ ام را از لحاظ ذخایر نفتی و ۱۳ ام را از نظر گاز طبیعی در دنیا دارد. ۵۶ درصد از ذخایر نفتی در این شبه جزیره قرار دارند درحالی که ۱۹ درصد آن در شرق مالزی قرار دارد. دولت درآمد حاصله از نفت را به اندازه ۵ درصد به ایالات خود و باقی آن را به حکومت فدرال اختصاص داد. هریک از ایالات حق دارند تا منابع موجود در داخل محدوده خود را کنترل کنند ولی نفت و گاز تحت نظارت دولت فدرال قرار دارد و لازم به ذکر است که به ایالاتی که منابع مزبور در آن‌ها وجود داشته باشد، امتیازاتی اعطاء خواهد شد.

اطلاعات عمومی کشور مالزی – اقتصاد کشور مالزی

کشور مالزی، همواره مرکزی برای تجارت بوده ‌است. اقلام گوناگونی مانند چینی‌ آلات و چاشنی‌ ها، حتی قبل از آنکه سلطان ‌نشین مالاکا و سنگاپور به این شهرت برسند، فعالانه تجارت می ‌شده‌ است. در سده هفدهم، ذخایر فراوانی از قلع در چند ایالات مالایایی کشف شد و سپس، همان ‌طور که امپراتوری بریتانیا بر مالایا چیره شدند، درختان کائوچو و خرمای روغنی برای مقاصد بازرگانی عرضه شدند. در طول این دوران، مالایا به عنوان بزرگترین تولیدکننده عمده قلع، کائوچو و خرمای روغنی تبدیل شد .

همزمان با این که مالایا به سوی کسب استقلال خود حرکت می کرد دولت مالزی به اجرای برنامه ‌های 5 ساله خود پرداخت. برنامه 5 ساله اول آن کشور در سال ۱۹۵۵ آغاز شد و با تأسیس مالزی، این برنامه‌ ها بازنگری و تکرار شدند، که اولین برنامه مالزی در سال ۱۹۶۵ شروع شد. در دهه ۱۹۷۰، کشور مالزی به تقلید از رویه 4 قدرت اقتصادی اصلی آسیا پرداخت و از وابستگی به استخراج معادن و کشاورزی به اقتصادی صنعتی تغییر هویت داد. با سرمایه‌ گذاری کشور ژاپن، در طول چند سال صنایع سنگین آن شکوفا شد، و صادرات مالزی به موتور اولیه رشد کشور تبدیل شدند. کشور مالزی پیوسته به رشد بیش از ۷ درصد در تولید ناخالص ملی در کنار تورمی پایین در دهه ‌های ۱۹۸۰و۱۹۹۰ میلادی دست یافت. طی همان دوره، دولت کوشید تا با سیاست اقتصادی جدید پس از حادثه شورش نژادی ۱۳ مه ۱۹۶۹ فقر را ریشه ‌کن کند .

اطلاعات عمومی کشور مالزی – مردم کشور مالزی

مردم کشور مالزی از سه نژاد مالایی (۶۰٪)، چینی (۲۷٪)، هندی (۱۲٪) و غیره (۱٪) تشکیل شده اند

اطلاعات عمومی کشور مالزی – دین مردم کشور مالزی

اسلام دین رسمی کشور مالزی می باشد و از تعداد ۳۰ میلیون جمعیت این کشور طبق آمار سال ۲۰۱۰ میلادی حدود ۶۱ درصد از مردم دارای دین اسلام بوده ‌اند. مذهب مسلمانان مالزی اغلب شافعی است و البته برخی از فرقه ‌های دیگر مثل صوفیه و اسماعیلیه نیز در این کشور به چشم می خورد .  اگرچه قانون اساسی کشور مالزی از لحاظ نظری آزادی مذهبی را تضمین می‌ کند ولی در عمل، این وضعیت چندان هم ساده نیست .اغلب غیر مسلمانان در فعالیت ‌های خود مانند احداث ساختمان ‌های مذهبی با محدودیتهایی روبرو هستند. مسلمانان خود را نسبت به اطاعت از تصمیمات احکام شریعت ملزم می ‌دانند و به عنوان یک مسئله قانونی هنوز کاملاً مشخص نشده که آیا مسلمانان آزادانه از احکام اسلام پیروی می‌ کنند یا خیر. در برخی از موقعیتها، دادگاه ‌های کشور مالزی حق آزادی انتخاب مذهب را برای فرد حتی زمانی که از دین اسلام برگشته، نادیده گرفته ‌اند.

در کل، هر فردی که می ‌خواهد از دین اسلام برگردد باید به طور قانونی اظهار کند اما این امر هنوز توسط دادگاه‌ های داخلی مالزی به رسمیت شناخته نشده ‌است. گفته می ‌شود هر فردی می ‌تواند ارتداد خود را به یک دادگاه شریعت اظهار کند، اما کلاً دادگاه چنین مجوزی را به او نمی‌ دهد. مردم کشور مالزی شخصاً به اعتقادات مذهبی یکدیگر احترام می‌گذارند، و عمدتاً مشکلات مذهبی داخلی از جهت سیاسی به وجود می ‌آید.

اطلاعات عمومی کشور مالزی

اطلاعات عمومی کشور مالزی – زبان مردم کشور مالزی

مردمان کشور مالزی به زبان مالایی و یا باهاسا مالایو صحبت می کنند. در سال 67 میلادی  قانون زبان ملی الفبای لاتین را به جای الفبای جاوی قرار داد ، ولی افراد می توانند از الفبای سنتی جاوی نیز استفاده کنند. زبان دوم این کشور انگلیسی است که در اکثر معاملات تجاری از این زبان استفاده می شود . البته به خاطر چند نژاده بودن افراد این کشور زبان های چینی و هندی در بین مردم نیز دیده می شود .

اطلاعات عمومی کشور مالزی – فرهنگ مردم کشور مالزی

مردم کشور مالزی افرادی بسیار خونگرم و میهمان نواز هستند. مسلمانها دارای رستورانها و فروشگاه ‌هایی هستند که با آرم حلال مشخص می‌شوند و هندوها به برهما و چینی‌ها به بودا معتقد هستند.با توجه به طبیعت بخشنده این کشور بومی‌ ها که اکثراً مسلمانند دارای اخلاقی خوش و دست و دل باز هستند. دارای نظم و ترتیب در کارها به شکل کاملاً اروپایی می‌ باشند؛ که با توجه به سرمایه‌ گذاری های شرکت‌ های ژاپنی در این کشور و نظارت و مدیریت ژاپنی‌ها این نظم در تمام جاها قابل مشاهده است .

تنها قمار خانه کشورهای مسلمان در این کشور و در بلندای تله کابین شهر گنتینگ است و ورود مسلمانان مالائی به آن ممنوع است. کشور مالزی کشوری است تفریحی و بسیار زیبا و توریست های زیادی را به سمت خود جذب می کند. جمعیت این کشور ۲۸ میلیون است. این کشور یک جامعه چند نژادی، چند فرهنگی و چند زبانی است که شامل ۶۵ درصد مالایایی و دیگر قبایل بومی، ۲۵ درصد چینی، و ۷ درصد هندی می ‌باشد. مالایایی‌ هایی که بزرگترین مجموعه را تشکیل می ‌دهند، همگی مسلمان هستند زیرا هر فرد باید مسلمان باشد تا از لحاظ قانونی بتواند تحت شرایط امور قانونی مالزی قرار گیرد. مالایایی ‌ها از لحاظ سیاسی نقش غالبی را ایفا کرده و گروهی را تشکیل می ‌دهند که بومیپوترا نامیده می ‌شود. زبان بومی آن‌ها مالایایی، « باهاسا مالایو» است. باهاسای مالزی بسیار شبیه به باهاسا مالایو در کاربردی ‌ترین مواردی می باشد که زبان ملی کشور مالزی محسوب می شود .  در گذشته، زبان مالایایی عمدتاً به خط جاوی نوشته می‌ شد که یک الگوی خطی بر اساس زبان عربی می باشد ولی با گذشت زمان، ترکیب لاتین بر الگوی جاوی به عنوان یک الگوی غالب نگارشی چیره شد.

در مقاله ” تحصیل در مالزی ” به طور مفصل درباره شرایط تحصیل در مالزی اطلاعات کسب کنید .

بزرگترین قبیله بومی از لحاظ تعداد، مردم ایبان از ساراواک می باشد که تعدادشان بیش از ۶۰۰ هزار نفر است. برخی از مردم ایبان هنوز در روستاهای قدیمی جنگلی در کلبه‌هایی در کنار رودهای راجانگ و لوپار و سرشاخه‌ های آن زندگی می‌ کنند ولی بسیاری از آ‌نها به شهر مهاجرت کرده ‌اند. بیدایوه، قبیله ‌ای است که افراد آن در بخش جنوب غرب ساراواک قرار دارند. بزرگترین قبیله بومی در ساباه، کادازان می باشد و بیشتر آ‌نها کشاورزان مسیحی هستند که از این طریق امرار معاش می‌ کنند.

جمعیت مردم چینی کشور مالزی عمدتاً شامل فرقه ‌های بدائیست ماهایالنا، تائوئیست یا مسیحی می‌ باشند. زبان چینی در مالزی به انواع لهجه ‌های چینی از جمله چینی ماندارین، هوکین / فوجیان، زبان کانتونی، هاکا و تئوچو صحبت می شود . برخی از چینی ‌ها به زبان انگلیسی به عنوان زبان اول صحبت می‌کنند.

مردم هندی در کشور مالزی عمدتاً مردم تامیل هندو از جنوب هند هستند که به زبان تامیلی، تلوگو، مالایالام، و هندی صحبت می کنند و بیشتر در شهرهای بزرگتر غرب شبه جزیره زندگی می ‌کنند. بسیاری از طبقات متوسط تا بالای متوسط هندی در مالزی به زبان انگلیسی به عنوان زبان اول سخن می گویند . همچنین جامعه ‌ای بزرگ از سیکها در مالزی زندگی می کنند که جمعیت آنها در اینجا بالغ بر ۸۳۰۰۰ نفر است .

نژاد مرکب اوراسیایی، کامبوجی، ویتنامی، و قبایل بومی باقی جمعیت کشور مالزی را تشکیل می ‌دهند. تعداد کمی از اوراسیایی ‌ها که ترکیبی از اعقاب پرتغالی- مالایایی می باشند به یک زبان درآمیخته با پرتغالی تکلم می‌کنند که زبان پاپیا کریستانگ گفته می ‌شود. مهاجران موجود از کشور فیلیپین، به زبان چاواکانو صحبت می‌ کنند، که تنها زبان ممزوج با مبنای اسپانیولی در آسیا است و کامبوجی‌ها و ویتنامیها عمدتاً بودائی هستند.

موسیقی سنتی کشور مالزی شدیداً تحت تأثیر اشکال چینی و اسلامی قرار گرفته ‌است و به طور گسترده‌ ای حول ابزار موسیقی چون گدانگ (طبل) می‌چرخد، اما دیگر ابزار ضربی (برخی ساخته شده از صدف)، رباب، وسایل موسیقی رشته ‌ای یا کششی، سرونای (سرنا)، و ابزار موسیقی دهل مانند (نی دوشاخه)؛ فلوت و ترومپت می باشند . این کشور دارای سنت توانمندی از رقص و درامهای همراه با رقص است که برخی ریشه تایلندی، هندی و پرتغالی دارند. دیگر اشکال هنرمندانه شامل (تئاتر سایه‌ای خیمه شب بازی)، سیلات (هنر رزمی دارای سبک) و صنایع دستی مانند باتیک، بافندگی با نقره و برنزکاری، می ‌باشد.

اطلاعات عمومی کشور مالزی – تعطیلات در کشور مالزی

مردم کشور مالزی در طول سال تعدادی روزهای تعطیلی و جشن دارند که برخی از این تعطیلات جزو تعطیلات عمومی فدرال معرفی شده‌ اند و بعضی دیگر توسط خود ایالات به عنوان تعطیلات عمومی معرفی می‌شوند. برخی جشنها نیز که جزو تعطیلات عمومی محسوب نیستند از سوی گروه‌ های خاص نژادی یا مذهبی تعطیل به شمار می آیند . مشهورترین روز تعطیل در کشور مالزی ، روز استقلال می باشد که در ۳۱ اوت به یادبود استقلال فدراسیون مالزی در سال ۱۹۵۷ است و نیز روز کارگر (۱می)، روز تولد شاه (اولین شنبه ماه ژوئن) و برخی اعیاد دیگر به عنوان تعطیلات عمومی و رسمی و فدرال در این کشور محسوب می ‌شوند. مسلمانان در مالزی در تعطیلات مسلمین جشن می ‌گیرند که معروفترین عید، عید فطر است که از سوی مسلمانان سراسر جهان در پایان ماه رمضان، ماه روزه داری، برگزار می ‌شود. همچنین عید قربان، و اول ماه محرم (سال جدید اسلامی)، و مولد الرسول (روز تولد پیامبر (را نیز جشن می‌گیرند. فرهنگ چینی در کشور مالزی به عنوان نمونه جشنهایی برگزار می ‌شود که از سوی تمام چینی ‌های سراسر جهان انجام می‌ گیرد. سال جدید چینی معروفترین این جشنها می باشد که ۱۵ روز طول می‌کشد و با  جشن فانوس به پایان می ‌رسد. دیگر جشنهای برگزار شده از سوی مردمان چینی در کشور مالزی عبارتند از جشن کینگمینگ، جشن قایق اژدها و جشن میانه پاییز. علاوه بر جشنهای سنتی چینی، بودائی‌های چینی نیز جشن روز وساک را برگزار می کنند . اکثر هندیهای مالزی هندو هستند و جشن دیپاوالی یا جشن نور نور برگزار می ‌کنند، در حالی که تایپوسام مراسمی می باشد که در سراسر کشور با تجمع هندوها در باتو کیوز (غارهای باتو) برگزار می‌ شود . گذشته از هندوها، سیکها نیز جشن وایساکی را برگزار می ‌کنند. با وجود آن که بیشتر این جشنها مربوط به نژاد یا مذهب خاصی می ‌شود، تمامی مالایایی‌ها بدون توجه به پیشینه مذهبی و نژادی خود، این جشنها را با هم برگزار می نمایند .

اطلاعات عمومی کشور مالزی – جاذبه های گردشگری کشور مالزی

کشور مالزی به دلیل داشتن سواحل بی شمار و گوناگون در بخش ‌های مختلف، یکی از بزرگترین و مهمترین مکانهای غواصی در دنیا محسوب می شود و محدوده ساراواک به سبب داشتن آبهای شفاف و گوناگونی ماهی‌ ها از زیباترین جاذبه‌ های مالزی به ‌شمار می ‌رود. طبیعت زیبا و استوایی کشور مالزی مکانهای متعددی را برای گردشگران علاقه‌ مند به طبیعت ارائه می ‌کند. تامان نگارا یا جنگل ملی مالزی از قدیمی‌ ترین جنگلهای جهان است .  سواحل شرقی شبه جزیره مرکزی مالزی، دارای جزایر بسیار دیدنی و بکر است که از جمله آن می توان به جزایر پرهنتیان، جزیره ردانگ، جزیره تیومان اشاره کرد و همچنین جزیره لنکاوی که در شمال غربی مالزی واقع شده ‌است و در زبان مالایی به معنی جزیره عقاب سرخ قهوه ‌ای است و این جزیره با جزیره کیش در خلیج فارس خواهر خوانده هستند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مهاجرت به مالزی شرکت آتیه آفرینان ایرانیان توصیه می کند نگاهی به مقاله ” مهاجرت به مالزی ” بیاندازید.

جزایر پرهینتان از جاذبه‌ های اصلی و ملی می باشد که عده عظیمی از توریست‌ های مالزی را به سمت خود جذب می‌ کند برج‌ های دوقلوی پتروناس که متعلق به شرکت نفتی پتروناس مالزی هستند در حال حاضر بلندترین برج های دو قلوی جهان می ‌باشند که یکی از مکانهای توریستی شهر کوالالامپور به شمار می آیند . مجسمه ایستاده هندو در شهر کوالالامپور، یکی از مجسمه ‌های بلند ایستاده دنیاست که همه روزه تعداد زیادی از توریست ‌ها از آن بازدید می‌کنند. پارک پرنده ‌ها واقع در شهر کوالالامپور نیز بزرگترین باغ پرنده‌ های روباز در دنیا می باشد از دیگر جاذبه های گردشگری در کشور مالزی است .  بلندیهای گنتینگ و مجموعه هتلها و رستورانها به همراه تنها کازینو موجود در مالزی در فاصله کمی از کوالالامپور نیز یکی دیگر از جاذبه‌ های گردشگران در مالزی محسوب می شوند . پارک تفریحی سان وی لاگون از دیگر مکان‌ های گردشگری شهر کوالالامپور می ‌باشد.

گروه آتیه آفرینان ایرانیان – مجری و ارائه دهنده بهترین خدمات و مشاوره های تحصیل و اقامت در اروپا